We're gonna head for new horizons

Africa is sleepy people
Russia has its horsemen
Spent some nights in old Kyoto
Sleeping on the matted ground
Cyprus is my island
When the going is rough
I would love to find you
Somewhere in a place like that
(Move on - David Bowie)

Ons bezoek aan Cyprus vormt een schakelweek tussen het leven thuis en de wondere wereld van India.
Na de afgelopen weken regelmatig te zijn geconfronteerd met het besef dat mijn dwangmatige neigingen en controlebehoefte net wat te vaak gepaard gaan met stress en frustratie, heb ik voor de komende weken voor het eerst van mijn leven een specifieke reismissie: niet vooruit of achteruit denken, maar ervaren van moment tot moment. De neiging tot willen controleren los laten en dingen simpelweg op me af laten komen. Kortom, een beetje meer mindfulness.

Het eerste resultaat dat ik daarmee oogst: een overweldigende griep die ik denk ik al een tijdje onder de leden had. Keel, longen, holtes, oren, ogen, paracetamol kan het niet onderdrukken of verbloemen.
In het kader van mijn nieuwe persoonlijke missie accepteer ik het voor wat het is en voel ik me vooral dankbaar dat ik nog niet bij 40 graden in druk en stoffig Delhi hoef rond te struinen.

Een minimale mate aan energie en een verdwenen stem, garanderen een ambitieloze week.
We kachelen rustig wat rond in een minuscule Kia Picanto die we voor 11 euro per dag hebben gehuurd. Jason rijdt en het enige dat ik hoef te doen is snuffend en puffend bijrijden en af en toe een foto maken.
Cyprus staat in het teken van uitzieken en 'loslaten' van onnodig opgespaarde lichamelijke en mentale ballast.

We verkennen ongeveer elke uithoek van zowel Turks als Grieks Cyprus waarbij het Turks grondgebied ons het meest aanspreekt, maar beide delen van het eiland gekenmerkt worden door rust, ruimte, zon, blauwe wateren en knusse tavernes.

Na dagen rondtouren over kustwegen en bergwegen, stranden we uiteindelijk voor de laatste paar dagen in Limassol.
Jason is in zijn element, omdat er op Cyprus nog wat Britse invloeden zijn zoals links rijden en Fish & Chips.
Ik ben in mijn element, omdat ik helemaal niks hoef en hier en daar een uurtje in bikini aan het zwembad door kan brengen.
De griepsymptomen zijn nog niet voorbij, maar lijken net op tijd op hun retour te raken om de intensiteit van India aan te kunnen.

Morgenavond vliegen we naar huis, waar we een dag hebben om onze rugzakken te herinrichten. Zaterdagavond reizen we naar Delhi, waarna we slechts een vaag omlijnd plan hebben dat vooral gericht is op het gebied richting de grens met Pakistan (Amritsar) en westelijke delen van de Himalaya. We gaan het - zoals good old times - van dag tot dag bedenken en zien vanzelf waar de waan van de dag ons brengt.

Vanuit Limassol, leen ik wat woorden van het nummer Limassol van de Engelse band Maximo Park, dat - niet geheel toevallig - al dagen hardnekkig door mijn hoofd speelt: we're gonna head for new horiiiizons!!