Chistmas in Korea

Een nachtvlucht met KLM op kerstavond. Tot mijn teleurstelling zijn de stewardessen gewoon smurfblauw gekleed en loeien er niet de hele nacht kerstliederen door de speakers.

Wel is de vlucht een stuk luxer dan wij (normaal altijd de goedkoopst beschikbare vlucht bookend) gewend zijn en verstrijken de uren tot aan onze landing in Seoul vrij snel.

Incheon airport is modern en efficient en ook de metro richting het centrum is snel gevonden. De tocht de stad in blijkt zo'n 90 minuten in beslag te nemen, welke we knikkebollend uitzitten.
En dan.. staan we midden in het immense Seoul (10.5 miljoen inwonerss in het centrale deel) in een metrostation met 12 verschillende uitgangen en alleen een papiertje met een adres van een homestay in onze handen.

Ik besef dat eerdere reiservaringen het vertrouwen hebben gevoed dat er ALTIJD wel een oplossing is, maar dat dit vertrouwen me misschien ietwat overmoedig heeft gemaakt.

Ik had vooraf niet echt zin om op internet te puzzelen waar de accommodatie zich precies bevond, mede omdat het adres uit een ontmoedigend aantal nummers en elementen bestond.

Het simpele plan om naar de wijk van onze accommodatie te reizen en dan voor de laatste paar kilometers in een taxi te stappen blijkt echter niet zo eenvoudig te realiseren als ik dacht.

De taxichauffeurs kunnen het westerse schrift niet lezen en laten ons in de vrieskou staan.
Op straat spreken we verschillende mensen aan die echter meestal geen woord Engels blijken te spreken. Uiteindelijk helpt een meisje ons om de vertaalslag te maken en een taxichauffeur te instrueren.

Deze zet ons af in een wijk vol appartementen blokken, waarbij het door hem aangewezen blok echter niet het juiste blijkt te zijn.
Een jong koppel met kindertjes en tassen vol kerstboodschappen komt net thuis en vraagt ons of we naar iets op zoek zijn. Als we het adres van onze homestay laten zien, luidt de conclusie: very far!

Daar sta je dan.. midden in de winternacht.. in Seoul. De backpackversie van Jozef en Maria.

We moeten er wat verwilderd en moedeloos uit hebben gezien, want spontaan worden alle kerstboodschappen aan de kant gezet en wordt ons een lift aangeboden naar ons verblijfsadres.
Christmas present, glundert de vrouw. Wij zijn dankbaar en toch opnieuw gesterkt in de overtuiging dat er altijd een oplossing komt.

Onze homestay blijkt zeer primitief, met iets teveel gasten en iets te weinig faciliteiten. Onze gastheer, dhr. Hong of Wong of ziets, stelt zich voor als I am your host, you pay now? Vervolgens schrijft hij onze ontbijtwensen (we kunnen kiezen tussen een gekookt ei of een gebakken ei) in een officieel uitziend boekje en daarna worden we naar onze kamer (normaal de computerkamer) gedirigeerd terwijl de host en zijn vrouw (die 's nachts met de badkamer deur open blijkt te plassen) de rest van de avond Koreaanse tv programma's kijken. Hmm.. dus dit is dan kerst in Korea.

Door de nachtvlucht en het tijdverschil val ik echter ook in een computerkamer onder een stoffige deken vroeg in slaap. Wel zijn we 's ochtens om 2.00u wakker en kijken we de klok rond tot 7.00u.

We zijn voor dag en dauw de deur uit om Seoul te verkennen, waarbij we proberen wegwijs te worden uit het metronetwerk.

Na heel wat weggegooide kaartjes komen we erachter dat je na elke rit je gebruikte kaartje in een machine kunt stoppen en dan een eerder betaalde borg terug krijgt. Het reizen per metro is dus goedkoper dan we dachten.

We bezoeken verschillende wijken en paleizen. Veel hoogbouw, wat traditionele straten, shopping malls, van alles wat. Korea doet ons in veel opzichten denken aan Japan, maar het voelt socialer, naar buiten gerichter en spontaner.

Seoul haalt het qua bezienswaardigheden niet bij Tokyo, Kyoto of Hiroshima, maar de sfeer is prettig.

Het klimaat is zo koud als we hadden geanticipeerd en de handschoenen, fleecemutsen en winterjassen blijken niet voor niets mee genomen. Uggs, snowboots en donsjassen bepalen het straatbeeld en de veelal kleine Koreanen waggelen opgedoft als teletubbies rond om de kou de baas te blijven.

Ik had een oude winterjas mee genomen om die na twee weken achter te kunnen laten, maar heb deze al aan een daklozen opvang cadeau gedaan en zelf een nieuwe donsjas gekocht. Gezien de vele vraag naar hoogwaardige outdoor artikelen is er ook veel aanbod. Ik heb de verleiding om voor een vriendenprijs zo'n heerlijke als jas vormgegeven dekbed aan te schaffen niet kunnen weerstaan.

Hoeveel lagen kleding we ook aan hebben. Het is koud! Maar ook helder en zonnig, waardoor het voelt als skipiste weer. Goed voor humeur en energieniveau.
En als je dan na een koude wandeltocht met ijskoude voeten en gevoelloze vingertoppen de metro betreedt en op een verwarmde zitting plaatsneemt, dan wordt reizen in het openbaar vervoer ineens een aangename bezigheid.

Met het koude weer lijkt eten in Korea een belangrijk thema te zijn en er is een overdaad aan heerlijke maaltijden. Elk gerecht dat je bestelt, ook in zeer simpele eettentjes, wordt vergezeld van een kom hete soep en kimchi (in een soort peper geweekte kool). We zijn behoorlijk onder de indruk van het aanbod van gerechten en lassen geregeld opwarmpauzes in restaurantjes in.

Kortom.. weinig spannend, maar wel erg fijne eerste dagen in Seoul. Morgen reizen we met de trein naar Jeonju, in het zuidwesten van het land. Nog zonder plan, dat gaan we onderweg in de trein vanzelf bedenken.