Reiskriebels

Alweer twee weekenden geleden: zelfgemaakte tapas eten met buren voor ons huisje in de zon met een goed glas wijn en praten over Letland. KRIEBELS!

Afgelopen weekend: naar Breda, spullen kopen voor onze reis en bagel-tapas-lunch eten in het waanzinnig gezellige restaurantje Bagels & Beans. KRIEBELS!

Vandaag: naar een congres over ADHD in het Sofitel hotel op het Schiphol terrein. Een studiedag om in te lijsten en uiteindelijk met de trein naar huis vanaf Schiphol en daardoor de gelegenheid om die typische luchthavensfeer op te snuiven. KRIEBELS!

Vliegvelden…. Misschien klinkt het wat typisch, maar ik ben simpelweg in de ban van luchthavens. Al die mensen met een doel; aankomen, herenigen, vertrekken voor zaken of om te avonturieren. Waar zouden ze heen gaan? Alleen, of met iemand anders? Hoe lang zullen ze weg blijven? Zijn ze blij met hun vertrek? Of zouden ze liever blijven? Weten ze al wat hun bestemming is en hoe die eruit ziet? Of moeten ze het allemaal nog gaan ontdekken?
Ik kan er uren over fantaseren. En dan de magie van in een stuk ijzer stappen en heel ergens anders weer voet aan de grond zetten. Fantastisch!

Los van de mensen, hun veelheid aan bestemmingen en het wonder dat vliegen heet, vind ik luchthavens op zich al zoiets bijzonders. Elke luchthaven heeft z’n eigen karakter.
Het bruisende Schiphol, de uitgestorvenheid op het vliegveld van Kuala Lumpur, de gele luie stoelen en hypermoderne metro in Hong Kong, de hitte en gammele bankjes in Izmir, het kleine Zestienhoven met zijn houten vloer, het circusachtige gebeuren in Auckland, het kleine strookje gras in Nelson, de ultrastrenge bewaking in LA.
Elke luchthaven heeft zijn eigen sfeer en op een of andere manier schep ik er een soort van plezier in om ‘nieuwe luchthavens’ aan mijn lijstje toe te voegen.
Deze zomer kan ik mijn lol dus op!
Eerst van Schiphol naar Dublin (leuk, maar geen nieuwe toevoegingen aan mijn ‘been there, done that list’). Vervolgens van het B-vliegveld van Brussel naar Ljubljana en eind van de zomer nog van Berlijn naar Riga.

En dan straks onze ‘grote reis’. Dan gaan we heel veel luchthavens zien. Om te beginnen van Schiphol via de luchthaven van Zurich (waarop Aukes vader tot mijn grote schok reageerde: ‘da’s Klote’ en bij herhaling bleef volhouden dat ‘het echt Klote’ was… nu ken ik Auks pa al zo’n 11 jaar en dit is geen tekst voor uit zijn mond? Wat navraag wees uit dat de luchthaven van Zurich Kloten heet(te). Grote hilariteit bij de mannen van Drimmelen dus, vanwege het feit dat ik in deze geniale grap was getuind :D) en via Sao Paolo, naar Buenos Aires. Ik kan niet wachten!