Message from the top of Down Under

Na een paar regeldagen in Kuala Lumpur reizen we naar Singapore. Daar brengen we onze laatste middag in Azie door bij Lillian en Patrick, dochter en schoonzoon van een vriendin van ma M. Zij leiden een expat bestaan in Singapore en hebben al heel wat van de wereld gezien. Heerlijk kletsen met mensen die als geen ander weten hoe het is om ver van huis te zijn en er ook nog eens van uitgaan dat we de wijn en de kaas vast gemist zullen hebben.
De brie en de cabsav smaken na 3 maanden op rijst en citroenthee fantastisch!
De uutjes vliegen voorbij en met een lichtelijk tollend hoofd en een extreem goede stemming na zo'n leuk bezoek begeven we ons richting luchthaven voor onze vlucht naar Australie.
Terwijl het toestel de baan oprijdt om op te stijgen, schalt 'Men at work' door de koptelefoon en voor het eerst deze reis dringt het ten volle tot me door wat voor een waanzinnige avontuur we aan het beleven zijn!

Australie... ik herinner me nog goed hoe we - toen Ralph en ik nog klein waren - op bezoek gingen bij opa en oma aan de Rijnlaan in Utrecht. Ralph en ik logeerden er boven in een zijkamer in het stapelbed en aan de muur hing een grote poster met daarop allemaal kleurrijke afbeeldingen van vogels uit Australie. Ik wilde erheen!
Net als voor veel andere mensen was dit werelddeel vanaf jonge leeftijd een van mijn grootste droombestemmingen en als ons vliegtuig in Darwin landt, voelt dat dus ook als een grote wens die bewaarheid wordt.

Maar hoe gek het ook moge klinken: de cultuurschock is groot! Na de chaos, het lawaai en de desorganisatie in Azie is het zo vreemd om terug te komen in de westerse wereld. We komen terecht in een hostel vol feestende backpackers die klauwen met geld uit geven aan grote hoeveelheden alcohol en nachtenlang hysterisch de slaapzaal in en uitrennen. Oef.. da's toch wel even wennen.
Desalniettemin voelen we ons direct weer op ons gemak met de humor, de aanspreekvormen (hi sweetie, how are you?) en de relaxtheid van de mensen uit dit werelddeel. Op geen ander continent is men zo prettig ongecompliceerd en hartelijk.

Via Australiers die we eerder op reis ontmoet hebben, worden we in contact gebracht met mensen uit Darwin. Kennisen uit Tamworth hebben vrienden die ons wegwijs kunnen maken met betrekking tot reizen door het centrum. Een muzikant uit Melbourne die we in Maleisie ontmoetten heeft een zus in Darwin die koffie met ons wil drinken. We krijgen op deze manier wat telefoonnummers toegeschoven en wanneer de telefoon wordt opgenomen, is de reactie 'oooooooh, you're the dutchies! when shall we meet?'. We voelen ons erg welkom.
We hebben een eetdate bij Darwin's Stokeshill Wharf. Met Gai en Paul eten we fish & chips bij een ondergaande zon, terwijl Paul vertelt over zijn jeugd in een aboriginal community in Arnhem land. Een ochtend later ontmoeten we Jane, die sociaal werk doet en opkomt voor de rechten van de aboriginals voor wie - schokkend genoeg - in het Norhern Territory andere wetten gelden dan voor andere Australiers. Het thema intrigeert ons mateloos. Deze oorspronkelijke bewoners hebben tienduizenden jaren weten te overleven in het meest droge, onherbergzame klimaat en landschap dat je kunt bedenken en beschikken over een ongelooflijk scala aan overlevingsvaardigheden. Maar met de komst van de westerlingen, het verliezen van hun land aan overheersers en de leefregels die de nieuwe samenleving met zich meebracht, is er een enorme tegenstelling ontstaan tussen twee culturen waarbij de aboriginals (extreem in de minderheid en veel minder gericht op toekomst, planning en bezit) overduidelijk het onderspit delven. De integratievraagstukken van onze grote steden zijn er niets bij en een oplossing lijkt onbereikbaarder dan ooit.
De twee ontmoetingen leren ons in elk geval veel over gebruiken en tradities binnen de aboriginal cultuur, wat maakt dat we met een verhoogd bewustzijn en gelukkig een klein beetje kennis op pad kunnen door het landschap dat al eeuwenlang hun thuis vormt.

We kunnen niet wachten om op pad te gaan, maar voordat we onze camper ophalen, brengen we nog een avond door met Ian (die we op Flores ontmoetten en nu in Darwin weer tegen het lijf zijn gelopen) in de deckchair cinema, een buitenbioscoop. We kijken een heerlijke filmhuisfilm onder een ongelooflijke sterrenhemel. Simpelweg genieten.

De volgende dag pikken we ons campertje op. Ook hier gaat alles heerlijk relaxt. Eigenlijk horen we 75 dollar te betalen allebei de auto te mogen besturen, maar de manager zegt simpelweg: ach.. laat maar zitten, no worries! De hasslers van Azie lijken mijlenver weg.
Ons campertje is bescheiden van formaat, maar zo goed als nieuw en uitgerust met kookspullen, beddengoed, handdoeken, stoeltjes, alles wat we nodig hebben. We slaan een enorme voorraad water en spullen in voor onderweg, organiseren onze bescheiden leefruimte zo goed als we kunnen en rijden naar Litchfield National Park voor een paar dagen testkamperen. Kijken of er geen technische problemen zijn, de luifel compleet is, we nog spullen missen, etc.
We zijn volledig happy met ons onderkomen voor de komende 60 dagen.

Kamperen in Noord Australie is geweldig! Heerlijk ons eigen gang gaan, rond 16.00u ons boeltje organiseren, een praatje hier en daar met een ieder die op ons pad komt, lekker koken en de zon onder zien gaan. We genieten na 6 maanden spullen sjouwen en aanpassen aan vertrektijden van bussen extreem van de vrijheid om te gaan en staan waar en wanneer we maar willen.

En Litchfield Natinal Park is schitterend.
We zien onze eerste possum, wallabie en kookaburra, waarbij we respectievelijk schreeuwen: POSSUM! WALLABIE! KOOKABURRA! De Australies (die deze beesten ongetwijfeld tot vervelens aan toe voorbij zien klauteren/hoppen/fladderen) kijken ons meewarig aan. Maar voor ons zijn dit duidelijke bevestigingen van het feit dat we echt Down Under zijn. Dieren die we nog nooit van dichtbij gezien hebben en die tot kinderlijke vreugde leiden.

We wonen 's avonds een diashow bij en laten ons door een ranger vertellen over de vogels en dieren van het park. Natuurlijk komen de slangen, spinnen en krokodillen uitgebreid aan bod en is ons direct duidelijk dat we ons in een ruig land bevinden, met een ontzagwekkende natuur. We zullen heel voorzichtig zijn! Moeders, ik herhaal: we zullen HEEL voorzichtig zijn!
Tijdens onze rondrit en wandelingen in het park, bezoeken we heerlijke verkoelende watervallen en poeltjes, zien we hoge termietenheuvels, genieten we van schitterend gekleurde avondluchten en verpletterende sterrenhemels en trekken er ontelbaar veel immens kleurrijke vogels aan ons oog voorbij, precies zoals op opa en oma's poster..
Hoogtepunten uit het dierenrijk na anderhalve dag Litchfield:
- Bijeneters op een paar meter afstand, die insecten vangen, deze doodslaan op een tak, in de lucht gooien en opeten.
- Een hagedis die een sprinkhaan zo groot als zijn kop probeert op te eten
- Een Bowerbird, die bekend staat om de waanzinnige nesten die hij bouwt, met als doel een vrouwtje te strikken. Het exemplaar dat wij aanschouwen heeft op de grond een nest met doorgang gebouwd en verzamelt van alles dat blauwig is, met als doel het gebied rondom het nest te versieren.

Met het idee dat we een fantastiche reis in het vooruitzicht hebben, zijn we nu terug in Darwin om ons huis op wielen voor de komede week te bevoorraden. Straks rijden we door naar Mary river National Park, vervolgens gaan we een aantal dagen naar Kakadu en van daaruit wordt het een lange, rechte rit over de Stuart Highway naar Alice Springs. Contactmogelijkheden zijn er vermoedelijk niet, dus we zijn voor minimaal een week uit de lucht. Een volgende update volgt vanuit Australies rode hart. Tot later!

Tot slot: wij hebben een mobiel nummer waarop we bereikbaar zijn en waarmee we ook naar Nederland kunnen sms-en. Ons nummer is:
0061 (landcode Australie) en daarna 04 20224799. Waarschijnlijk moet bij bellen of sms-en de 0 na de landcode worden weg gelaten. Dit nummer hebben we waarschijnlijk minimaal tot half oktober in gebruik.

Liefs,
Ramona en Auke

PS:
- Ome Joop en tante Thea: het rijbewijs is in Darwin aangekomen! Geweldig.. ik mag achter het stuur. Bedankt!!
- Oma, nog gefeliciteerd met uw verjaardag. We hebben geprobeerd te bellen, maar er lijkt een vloek te rusten op elke telefoon die we in Darwin konden vinden.
- Ralph, ik ben erg jaloers dat jij met een biologe op pad gaat!
- Laura, kunnen we je begin oktober niet een weekje lenen? ;)
- Ma D.: we gaan 7/8 zeker proberen contact te zoeken. Als het stil blijft van onze kant dan zou dat betekenen dat er echt geen telefoon in de buurt is. Maar.. hopelijk dus mogelijkheid om live te feliciteren!
- Patje, alvast van harte!
- Mc & Jo: fijne vakantie!
- Martin & Marije: jullie ook!
- Maarten, ga jij nou ook ongeveer op pad? Ook fijne vakantie dan en groetjes aan juf J.!
- Carool.. Ook bijna weg toch? Geniet! En doe Ben en Zuid-Amerika de groeten van ons! Maak je veel foto's van Peru? Dan kunnen we ons vast verlekkeren voor een volgende reis :)
- Syl: En....?? Geslaagd?! By the way: die slagroom.. dat is dan van dat spul dat je nog zelf moet kloppen!
- Gerda: als we terug zijn vragen we graag je expertise om wat vogels te identificeren! We hebben al 55 verschillende fladderaars op de foto staan!
- Wen: een Oceanie ervaring zonder jou voelt toch wel vreemd.. kun je niet een maandje naar NZ komen? Oh ja... ik heb ook nog een film gezien die echt wat voor jou is! Een Duits/Turkse film die zich afspeelt in Istanbul! Hij heet: 'the edge of heaven'.
- Andrea: ook nog en film gezien waarbij ik aan jou moest denken, sluit waarschijnlijk erg aan op dingen die je meemaakt in je werk: 'the Savages', over een broer en zus die mantelzorg bieden aan hun demente vader.
- San, stuur je ons een verslagje als je bij Maximo Park bent geweest? We wilden dat we mee konden...
- Jori en Jacco: fijn dat jullie nieuwe huis zo bevalt!
- Said, fijn dat je eindelijk weer aan vakantieplannen kunt denken!
- Said/Benyouness, cultuurvraagje aan jullie: Auk en ik waren in een Marokkaans restaurant in Kuala Lumpur en toen we eten wilden bestellen, ontstond er wat verwarring toen Auke alleen voor zichzelf bestelde en ik vervolgens de aandacht vroeg. Alles dat opgediend werd - ook mijn eten - werd voor Aukes neus gezet. Is het de bedoeling dat de man alles bestelt en het eten uiteindelijk 'verdeelt'? (wij zijn soms zulke no-no's!)
- Alle geslaagde Drimmels.. genieten jullie van jullie welverdiende extra lange vakantie?
- Tot slot.. oke oke.. binnenkort weer wat foto's van ons. We vinden onszelf niet zo fotogeniek en houden niet zo van poseren, maar we zullen binnenkort even ons best doen om weer een plaatje van onze huidige staat op de site te zetten (wees gewaarschuwdd: de korstondige periode van elegantie is alweer voorbij, op dit moment zijn we allebei weer een groot wandelend vlekkencircus).