Taipei - Groter dan de som der delen

We brengen nog een aantal aangename dagen door op het relatief groene en warme eiland Jeju, ten Zuiden van het vasteland. De wind voert mildere lucht aan en de zon schijnt vrij krachtig, waardoor de handschoenen en winterlaarzen uit onze bagage verbannen kunnen worden en beschikbaar worden gesteld aan de eerlijke vinder.

Twee weken in Zuid Korea hebben zich ondanks ons gezapige ritme snel voltrokken en met lichte tegenzin begeven we ons vroeg in de ochtend richting de luchthaven van Jeju-si.
Van daar vliegen we naar Seoul en - na een lange dag op de luchthaven door te hebben gebracht - met een ritme-verpulverende nachtvlucht vol krijsende kinderen door naar Taipei.

Om 4.30u in de ochtend komen we geradbraakt aan, wetende dat we pas om 14.00u in onze hotelkamer in kunnen checken. Het mij inmiddels bekende haat-liefde gevoel met betrekking tot reizen steekt even de kop op, maar is ondanks mijn zombie-achtige staat snel vergeten als we onze eerste indrukken van Taipei opdoen.

De eerste verrassing vindt plaats in het metro station, waar ik - blind uitgaande van een ernstige taalbarriere - met wilde gebaren, een veel te luide stem en oversimplistisch taalgebruik vraag om TWO DAYPASS en daarop in vloeiend Engels de wat verbaasde wedervraag krijg: what type of daypass would you like?

In Taipei wordt door beduidend meer mensen Engels gesproken dan in Zuid Korea, waarbij zowel het kennisniveau als het vermogen tot begrijpelijk uitspreken van de woorden onwaarschijnlijk veel groter is. Het is daardoor makkelijker om dingen te regelen en inlichtingen in te winnen.

Ook in deze stad is het metronetwerk extreem efficient, waardoor de stad makkelijk (en goedkoop, een dagkaart kost slechts zo'n 4 euro) te verkennen is.

We maken een wandeltocht door een van de oude wijken van de hoofdstad, waar ik letterlijk van de ene verbazing in de andere val. De stad is een grote vriendelijke chaos, geen gebouw is hetzelfde, overal rijden scooters, op elk vrij stukje straat is een klein terrasjes geimproviseerd waar streetfood bereid en verkocht wordt, geuren van kruiden, vlees, tofu, chai thee en allerlei niet direct thuis te brengen producten geven los van alles wat er te zien is continue extra zintuiglijke prikkels.

De eerste tempel die we betreden is zo rijk aan details dat ik - duidelijk nog nooit in China geweest - volledig overrompeld binnen treed. Er blijkt een dienst gaande te zijn en een paar honderd mensen zijn betrokken in een prachtige boeddhistische gebedszang.
Ik probeer me stilletjes weer uit de voeten te maken, want voel me bezwaard om de dienst te verstoren, maar met handgebaren wordt me duidelijk gemaakt om vooral rond te lopen en wijst men de mooiste ornamenten aan om foto's van te maken. Alles mag, alles kan.

Deze tempel blijkt er overigens een van de vele, door de hele stad zijn op de vreemdste plaatsen tempels te vinden, allen met een even grote rijkheid aan kleurige details, brandende wierook, bergen boeddhabeeldjes en zoveel mooie ornamenten dat het voelt als een wereld vol magie en het me op een of andere manier herinnert aan hoe ik me als kind in de Efteling voelde.

Het klimaat in Taipei is beduidend vriendelijker dan dat van Seoul. Het is tussen de 12 en 17 graden en de zon laat zich geregeld zien. Voor mij voelt dit als lente, maar het is hier officieel winter en het straatbeeld oogt en beetje als bij een eerste twijfelachtige poging tot lente in Nederland: als je om je heen kijkt zie je in 1 oogopslag zowel mensen met bontjassen, laarzen en mutsen op, als mensen in korte broek en op teenslippers. Het kan alle kanten op.

Helaas hebben we op onze komende vluchten een scherpe bagage restrictie, wat maakt dat we zeer beperkt gebruik kunnen maken van het feit dat je hier geweldig kunt winkelen. Van de bekende ketens, tot de superluxe merken in de Taipei tower area, tot een verpletterende hoeveelheid keuze in audio- en telefoonproducten, tot schattige souvenirwinkeltjes, tot straten vol winkels met typisch aziatische kruiden-en geurproducten, de keuze is grenzeloos.

Twee dagen in Taipei bieden mogelijk een grotere rijkheid aan indrukken dan twee weken in Zuid Korea hebben gedaan. Dit doet niets af aan de ervaringen aldaar, maar maakt wel dat ik positief overweldigd ben door Taiwan en nu al denk dat dit land tot een van mijn favoriete plekken op de wereld gaat behoren.

Op elke straathoek is iets te zien, de mensen zijn zo vriendelijk, de wereld is zo kleurrijk, de buurten van Taiwan zo divers, de culturele invloeden uit zowel China, Japan, Korea, als het westen merkbaar terug te vinden in het straatbeeld, maar ook in de bizarre rijkheid aan het eten dat letterlijk overal is.

Taiwan staat bekend om zijn nachtmarkten, straten vol met wagens die de meest bizarre producten verkopen. Van zwarte (gefermenteerde) stinky tofu (met een absoluut walgelijke geur), tot gefrituurde kippentenen, tot thousand years eggs (eieren die een half jaar onder de grond begraven zijn geweest waarbij het eigeel groen is geworden en het eiwit tot een dril is verworden), tot varkensoren en -hoeven, gevulde koeienmagen, angstaanjagend uitziende organen die al dan niet drijvend in soep met grote blijdschap verorberd worden.
Gelukkig ook heel veel verse groenten en fruit (in tegenstelling tot Zuid-Korea, waar ik in twee weken alweer een stevige vitamine-deficientie-paranoia aan het ontwikkelen was), Japanse gerechten, een eindeloze verscheidenheid aan rijstgerechten, groentenpannekoekjes, gepofte zoete aardappels en alerlei soorten vis. We leiden hier bepaald geen honger.

Sterker nog.. na twee luie weken zonder actie is het tijd voor wat aandacht voor bewuste leefstijl. We hebben vandaag een chique sportschool ontdekt in de Taiwan 101 tower, in het hartje van de stad. Een loopband met uitzicht!

Morgen zullen we de dag actief beginnen en daarna naar Hualien aan de oostkust reizen. Eerlijk gezegd met fikse tegenzin, want Taipei verveelt absoluut nog niet. Helaas is onze tijd in Taiwan echter beperkt en voelt het onverdedigbaar om niet op onderzoek uit te gaan aangezien het land buiten een bruisende hoofdstad nog heel veel meer te bieden lijkt te hebben.

Hopelijk lukt het ons om daar in korte tijd veel van op te pikken zodat we de laatste dagen nog wat in Taipei kunnen lanterfanten want naar mijn mening geldt voorTaipei dat het prikkelende multiculturele geheel zo mogelijk nog groter is dan de som delen.