Het Grote Niets

Vanuit Solitaire bezoeken we de indrukwekkende duinen van Sossusvlei. De kleuren, schaduwen en glooiende vormen van dit door de wind geslepen en continue veranderende zandlandschap zijn bijna buitenaards.

Een paar honderd kilometer onverharde weg, brengt ons terug op de noord-zuid hoofdroute.
We maken een stop in het armoedige en wat intimiderende Keetmanshoop, waarna we door rijden naar onze guestfarm die wederom in het niets gelegen is.
De dichtsbijzijnde supermarkt bevindt zich op meer dan 100 kilometer afstand.
Dat roken een dure verslaving is, wordt bevestigd als we horen dat een ander koppel dat op de boerderij verblijft anderhalf uur heeft gereden om een pakje sigaretten te bemachtigen.
Reizen in Namibie brengt het concept 'afstand' in perspectief. Ook de immense Fish River  Canyon draagt bij aan het besef van weidsheid.

Wij vinden het prima, zo weg van de wereld en hebben (behalve vele liters water 'voor het geval dat') weinig boodschappen nodig. We maken dankbaar gebruik van de mogelijkheid om tegen bescheiden betaling op de guestfarms mee te eten.
Ontbijt met verse eieren en zuivel. Vers gekookte maaltijden, vaak eenvoudig maar vol smaak.
De grootste zonde waarvan ik mijzelf bewust ben - het feit dat ik geen vegetarier ben - is in dit land tevens mijn grootste vreugde: het rechtstreeks van de boerderijen afkomstige vlees is om van te watertanden.

Hoewel de trend hier is om grootse rondingen in rollade-stijl in super strakke bijna uit de zomen barstende mini-jurkjes samen te persen, ben ik wat bezorgd over de rondingen die lokaal op mijn lichaam verschijnen als gevolg van een lome leefstijl en overdadige maaltijden.
Ik ben nu eenmaal geen 'black mama', die dit soort rondingen met flair kan dragen.
Sportscholen zijn in de outback dun gezaaid (als in: afwezig) en in het stoffige niets met temperaturen van 30+ graden zie ik geen heil in hardloop rondes.
Oplossing: een ochtelijke 6.30u circuit-training routine, voordat het te warm wordt voor actie. Beter iets dan niets.

De vrouwen zijn overigens gefascineerd door Jason. Ze flirten schaamteloos met hem waar ik bij sta, mij ondertussen vaak afkeurende blikken toe werpend. Ik voel me de onwelkome indringster, weinig 'sisterhood'sentiment hier!

Op de comfortabele guestfarms voelen we ons zeer welkom. Gastvrijheid staat hoog in het vaandel en er heerst doorgaans een doe-alsof-je-thuis-bent vibe. We hebben 's avonds regelmatig gesprekken onder de sterren met andere (vaak Zuid-Afrikaanse) reizigers, die ons veel over Afrika kunnen vertellen en onze interesse hiermee versterken.

We verblijven momenteel voor een mini-break in Windhoek om na zo'n 10 dagen opgeslokt te zijn geweest in het grote 'niets' weer even onder de mensen te zijn en werkend internet te benutten. Daarna resten ons nog vier dagen in Namibie waarna we een lange busreis zullen maken naar Zambia, om daar de Victoria watervallen te bezoeken.