Zomer vieren op de Gentse Feesten

Als de zomer in Nederland te wensen over laat..
Als je het gevoel hebt dat het al eeuwen geleden was dat je op vakantie was..
Als je het gevoel hebt in een winterdepressie te zijn beland..

Dan is het tijd om nieuwe energie op te doen!!

Bij toeval kwam Auke erachter dat er in Belgie een week lang gefeest zou worden op de jaarlijks georganiseerde Gentse feesten. Een week vol straattheater, eten, drinken en muziek. En niet zomaar muziek.. the Frames staan in de line-up!
Op maandagavond om 22.30u weliswaar, maar na enige overwegen stellen we onszelf de vraag: waarom ook niet?

Zo komt het dus dat we maandag uit het werk richting Gent rijden om daar een paar uurtjes van de feestvreugde mee te pikken.

Door de stromende regen aquaplanen we het land uit om in nog veel harder stromende regen Belgie in te rijden.
Over het slechte wegdek glibberen we naar Gent, waar we op een transferium de auto gratis kunnen parkeren en de tram - die voor deze gelegenheid 24 uur per dag rijdt - het centrum in nemen.

Een paar uur na werktijd staan we, gehuld in waterdichte jassen, midden in het feestgedruis. Ondanks de suboptimale weersomstandigheden zijn er nog heel wat dappere zielen op de been om deel uit te maken van deze perfect georganiseerde gezelligheid.

We wandelen door het prachtige stadscentrum, proeven kort de sfeer bij de verschillende podia die elk op fantastische pleinen, omlijnd door schitterende geveltjes gesitueerd zijn.

Rond 21.00u vertrekken we richting Boomtown. Een door Humo (de Belgische variatie op OOR) georganiseerd gratis festival binnen het festival.

Op een of andere manier heeft Humo het gepresteerd het enige lelijke hoekje van Gent te ontdekken om het wat aggenebis-achtige festivalterreintje op te bouwen, maar dat mag de sfeer niet drukken.

Terwijl de regen met bakken uit de hemel giert, verzamelen de eerste fans zich voor het podium.
Al een uur voor the Frames op zullen treden, worden we verrast door het feit dat de bandleden zelf hun instrumenten komen stemmen. En een half uur voor tijd staat Glen al doodleuk op het podium 'in te zingen' en zijn publiek enthousiast te maken.

Helaas verdwijnen onze muzikale helden nog een half uurtje van het podium. Precies lang genoeg om overvallen te worden door een regenbui die zijn weerga niet kent. Terwijl een deel van het publiek vlucht en het resternede deel zich in gekleurde regenjassen hult en zich in groepjes probeert enigszins droog te houden onder veel te kleine paraplu's, wachten we geduldig het moment af waarvoor we gekomen zijn.

En - wat ons betreft al lang niet meer verrassend - het concert is zonder meer de natte voeten en het wachten waard. De continue stroom van regen geeft een saamhorige sfeer en zorgt eigenlijk voor een soort van 'selectie'. Hier staan geen mensen die eens even komen kijken of dit een leuk bandje is. Er staan alleen nog maar serieuze liefhebbers.
Een paar honderd mensen staat samengepakt tegen het podium te klappertanden (Auk, ik en een paar meisjes eerste rang, praktisch tegen Glens voeten geparkeerd)en zodra de band begint te spelen blijkt het grootste deel van het publiek alle teksten van A tot Z te kennen.

Glen weet het publiek op zijn typische ontspannen wijze om zijn vinger te winden en al stel staan we als een bende verzopen katten met zijn allen mee te zingen en te klappen terwijl de regen onze mouwen en kraag in sijpelt.

De band toont zich dankbaar voor het feit dat wij in deze omstandigheden voor hen buiten staat en dat maakt ons nog enthousiaster, de solos van de violist lijken per optreden mooier te worden (of is dat het effect van met zijn allen in de regen dansen?) en er worden veel oude nummers gespeeld, waarbij Revelate een vertrouwd hoogtepunt vormt.

Ondanks de regen en de kou vliegt de tijd en is het concert veel te snel voorbij.

We maken nog een korte wandeling door de nog steeds bruisende en sprookjesachtig verlichte stad en rijden daarna terug richting Delft met het gevoel een mini-vakantie achter de rug te hebben.

Weer even geinspireerd en opgeladen!