Chillen in de hill country

We verlaten het 5-sterren bestaan met een tevreden gevoel en natuurlijk in stijl, per tuktuk.

In de dagen die volgen, bezoeken we Sigiriya en Polonnaruwa, twee van Sri Lanka's culturele paradepaardjes en beide bestempeld als wereld erfgoed. Aangezien Jason voor dit soort plekken het aandachtsspan heeft van een 7-jarige en ik van een 3-jarige (als iets niet fel gekleurd is, geluid maakt en beweegt kunnen we er doorgaans slechts beperkt belangstelling voor opbrengen), zijn deze bezoeken wat plichtmatig.

Qua comfort staan we ook direct weer met beide benen op de grond: vieze kamers, doorgezakte matrassen, legers bloeddorstige muggen, te kleine met pleisters bijeen gehouden klamboes en koude smerige douches.
We hebben echt wel eens slechtere omstandigheden mee gemaakt, maar hebben weinig zin om onnodig rond te sloeberen. We besluiten terug te keren naar Kandy voor een bonusavond in deze fijne stad.

Vanwege volgeboekte treinen, reizen we om 6.00u in de ochtend per tuktuk in zo'n 3 uur vanuit Kandy naar Nuwara Elyia.
We zien Kandy ontwaken en in sneltreinvaart tot leven komen: kinderen in witte uniformpjes op weg naar school, verpleegsters gekleed als op oude foto's onderweg naar werk, tuktuks, taxi's, schoolbussen vechtend om een plek op de weg, ontbijtgeuren uit straatkraampjes.

De route leidt de stad uit, de heuvels in. Palmbomen maken langzaam plaats voor naaldbomen en boomvarens. De mensen lopen nog altijd op slippers en in sarongs, maar nu met mutsen op en soms zelfs ski-jacks aan. Ook wij graven (voor het eerst tijdens deze vakantie) diep in onze rugzakken voor extra lagen kleding.

Na een tocht door glooiende heuvels met fel groene theevelden zover het zicht reikt, checken we om 9.30u in in onze in de heuvels gelegen guesthouse, waar de eigenaar ons hartelijk ontvangt en van goede adviezen voorziet.
Hij verschilt van de meeste mensen met wie we zaken doen en voor wie doorgaans geldt: no brain no shame. De onsubtiele pogingen tot fikse uitbuiting zijn talloos.

De 'gewone mensen' in Sri Lanka vormen hiermee een groot contrast. De kindertjes zijn ontwapenend en zwaaien ons na. Mensen van alle rangen en standen lachen ons hartelijk toe en zijn behulpzaam zonder daarvoor iets terug te verlangen.

We huren een scooter om Nuwara (vol Britse invloeden, onder meer te zien aan gebouwen in Victoriaanse stijl, golfbanen en een paarden renbaan) en omgeving te verkennen.
We bezoeken een midden in de plantages gelegen, tot luxe-accommodatie omgebouwde en in prachtige industriele stijl ingerichte oude theefabriek waar we genieten van een (bizar betaalbare) lunch with a view.

Een volgestouwde goederentrein vervoert ons als sardientjes in blik naar Ella. Het kost ruim 5 uur om slechts 60 kilometer afstand te overbruggen. Vermoedelijk deelt ons in de prullenbak belande over-ambitieuze reisschema zijn lot met vele anderen.

Licht chagrijnig bereiken we 3 uur later dan verwacht Ella, een toeristendorp met een overdosis aan aspirant-hippies en absoluut niet het soort plek waar we blij van worden.

Dat vormt echter geen probleem, want we hebben een simpel maar fantastisch gelegen chaletje op een heuvel 2 km van het dorp geboekt. Ultieme stilte, uitzicht over de rijst- en theevelden en 's avonds relaxen op onze patio die we delen met wat gemoedelijk ondersteboven hangende vleermuisjes.

Er is 1 ander chalet, dat gehuurd wordt door een Duits koppel met wie we het direct goed kunnen vinden. Onze tweede avond in Ella verloopt onder invloed van het nodige Lion bier iets luidruchtiger.

Ook vanuit Ella verkennen we de spectaculair omgeving op een scooter, die we vol gestouwd hebben met hondenvoer. Terwijl we genieten van het oogverblindend groene landschap, stoppen we voor zoveel mogelijk aandoenlijke viervoeters om ervoor te zorgen dat niet alleen wij maar ook zij een goed moment beleven.

We brengen nog een dag in de hill country door en sluiten de vakantie af aan het strand van Bentota, nu al wetend dat we thuis terug zullen kijken op een weinig avontuurlijke maar wel zeer kleurrijke vakantie.