Bijna (even) thuis
Door: Auke
23 December 2011 | Indonesië, Batavia
Het was een grote schok om weer in de beschaving te zijn, maar gek genoeg is die schok na 24 uur al uitgewerkt en voel ik mij (helaas) weer helemaal thuis in de westerse wereld.
Brisbane is begin dit jaar zwaar getroffen door overstromingen, maar er is hard gewerkt om de schade te herstellen. En dat hebben ze goed gedaan. Zoals ze alles goed doen in Brisbane. Er wordt niks aan het toeval overgelaten, alles is georganiseerd en over alles is nagedacht. Er is een uitgebreid fietspaden netwerk en er zijn gesponsorde fietsen die het eerste half uur gratis te gebruiken zijn en mooie parken, etc. Ja in Brisbane is het goed wonen, maar spannend gaat het er niet worden. Alles is op het betuttelende af, zoals de 4 badmeesters bij een kikkerbadje van 20 bij 10 meter. Het voelt een beetje als de film de Truman Show: (bijna) niet echt. In Brisbane koop ik 2 boeken, zie ik 2 films en bezoek ik het Lone Pine Koala Sanctuary en ga naar 3 bandjes, maar na 5 dagen is het op naar Sydney met de trein.
Dat is mijn 2e of eigenlijk mijn 3e bezoek aan Sydney en de herinneringen waren niet overdreven positief. Ik probeer het dus nog een serieuze kans te geven. En ik moet zeggen dat ik Sydney een geweldige stad ben gaan vinden. Oké het weer is een Australische zomer onwaardig, maar het wordt op een gegeven moment toch overwegend droog en omdat maar tussen de 20 en 23 graden is (sorry, ik ben verwend), is het prima te doen om de stad op mijn manier te verkennen. Lopend dus. En ik loop heel wat af. Met Tripple J, mijn favoriete Australische radio station, op.
Wat ik dus niet zo mee had gekregen de andere keer is dat het ((zaken)centrum weliswaar niet boeiend is met alle kantoorkolossen, wat de stad de aanblik geeft van een willekeurige Amerikaanse stad, maar daar omheen zijn vele wijken, met straten vol boutiques, boekwinkels, cafeetjes, ateliers, restaurantjes, etc. Zo ook in de wijk waar ik neer strijk; Glebe, zo’n 2 kilometer van het centrum af. Ja het is wat yup-achtig, wat posh, maar het heeft wel een heel relaxed sfeertje. En de hostel past daar goed in. Het oogt klein, maar bestaat uit 3 aan elkaar geschakelde villa’s en is dus best groot en heeft een hele fijne mix van mensen: allerlei leeftijden, veel mensen die alleen reizen, mensen die lang of kort reizen, toeristen uit binnen- en buitenland en er is wel ergens een TV ver weggestopt, maar niet zo prominent als in sommige andere hostels. En dan heeft Sydney natuurlijk de parken, de baaien, de stranden, de musea, de uitgaansgebieden, nou ja alles eigenlijk. Het is een geweldige stad, waar ik makkelijk véél meer tijd door zou kunnen brengen.
Maar goed een echte stadsjongen ben ik niet en zal ik niet worden. En zo van een zelfvoorziendend eiland afkomend wordt wel pijnlijk duidelijk in wat voor een ongelooflijke consumptie maatschappij we leven en dat die maatschappij zo ver af staat van de natuur.
De laatste avond in Sydney ga ik naar een paar oude bekenden; de band The Church. Ze toeren momenteel omdat ze 30 jaar bestaan en op de toernee spelen ze voor elke decade een album. Wild rockende muziek was het niet en is het nog steeds niet, maar het is wel heel erg fijne, wat slepende, lome muziek. Zowel vanwege het gitaarwerk als de zang.
Het concert wordt gevolgd door een korte nacht en de vlucht naar Bali, met als toetje nog even een blik vanuit het vliegtuig op Uluru en Katatjuta. In Bali aankomend meteen maar besloten wat al in mijn achterhoofd zat en dat is Bali direct weer verlaten. Eigenlijk kan je er twee dingen doen: als stel vakantie vieren met lekker eten, strand hangen en cultuur opsnuiven of feesten in Kuta. Beide niet echt mijn ding, bovendien is strand in de regentijd niet een plek om uit te hangen. Op naar Solo op Java dus, meteen een busrit van 17 uur er achter aan. Een beetje een wilde gok, want ik heb de LP eerder op reis achter gelaten om gewicht te besparen en heb de beroemde tempels Borobodur en Prambanan al gezien. Maar het is een oude stad met een Kraton en veel geschiedenis, dacht ik mij te herinneren. Solo heeft weinig te melden. Het is net als iedere Indonesische stad druk, chaotisch en vies. De Kratons, er blijken er twee te zijn, niet overdreven boeiend en net als het museum wat ik bezoek een verzameling ongeordende, in staat van ontbinding verkerende voorwerpen, waarover niks wordt toegelicht. Met een jongen die ik ontmoet eet ik de laatste avond eten ergens buiten de stad midden in de rijstvelden met de Merapi op de achtergrond. En het eten is heerlijk; schelpdieren, vis en inktvis en diverse groenten, met veel zorg bereid en dat voor 8 euro voor 2 personen.
Ook de treinreis naar Jakarta is nog een leuk toetje. Het is ongelooflijk dat op een eiland ruim 4 keer de grootte van Nederland, waar 120 miljoen mensen wonen, nog zoveel groen te vinden is. Weliswaar veel gecultiveerd, maar toch. En altijd ergens op de achtergrond van die rijstvelden wel één of andere vulkaan.
Nog een paar uurtjes doden in Jakarta en ik ga in elk geval het nationaal museum bezoeken. Het schijnt het beste van Indonesië te zijn. Ik hoop dat dat vooral iets zegt over dit museum en niet over de musea in Indones ië in zijn algemeenheid.
Deel I zit erop. Op naar huis voor Kerst en O&N. Wordt vervolgd vanaf 4 januari, beginnend in Bangkok. Heb er al zin in, maar heb ook een beetje de kriebels dat het misschien wel een heel ambitieus plan is om in 2,5 maand 4 à 5 duizend kilometer te fietsen en dan ook nog tijd te nemen om dingen te bezoeken. Maar goed komt tijd, komt raad en ik ga ongetwijfeld mijn tempo ontdekken.
Brisbane is begin dit jaar zwaar getroffen door overstromingen, maar er is hard gewerkt om de schade te herstellen. En dat hebben ze goed gedaan. Zoals ze alles goed doen in Brisbane. Er wordt niks aan het toeval overgelaten, alles is georganiseerd en over alles is nagedacht. Er is een uitgebreid fietspaden netwerk en er zijn gesponsorde fietsen die het eerste half uur gratis te gebruiken zijn en mooie parken, etc. Ja in Brisbane is het goed wonen, maar spannend gaat het er niet worden. Alles is op het betuttelende af, zoals de 4 badmeesters bij een kikkerbadje van 20 bij 10 meter. Het voelt een beetje als de film de Truman Show: (bijna) niet echt. In Brisbane koop ik 2 boeken, zie ik 2 films en bezoek ik het Lone Pine Koala Sanctuary en ga naar 3 bandjes, maar na 5 dagen is het op naar Sydney met de trein.
Dat is mijn 2e of eigenlijk mijn 3e bezoek aan Sydney en de herinneringen waren niet overdreven positief. Ik probeer het dus nog een serieuze kans te geven. En ik moet zeggen dat ik Sydney een geweldige stad ben gaan vinden. Oké het weer is een Australische zomer onwaardig, maar het wordt op een gegeven moment toch overwegend droog en omdat maar tussen de 20 en 23 graden is (sorry, ik ben verwend), is het prima te doen om de stad op mijn manier te verkennen. Lopend dus. En ik loop heel wat af. Met Tripple J, mijn favoriete Australische radio station, op.
Wat ik dus niet zo mee had gekregen de andere keer is dat het ((zaken)centrum weliswaar niet boeiend is met alle kantoorkolossen, wat de stad de aanblik geeft van een willekeurige Amerikaanse stad, maar daar omheen zijn vele wijken, met straten vol boutiques, boekwinkels, cafeetjes, ateliers, restaurantjes, etc. Zo ook in de wijk waar ik neer strijk; Glebe, zo’n 2 kilometer van het centrum af. Ja het is wat yup-achtig, wat posh, maar het heeft wel een heel relaxed sfeertje. En de hostel past daar goed in. Het oogt klein, maar bestaat uit 3 aan elkaar geschakelde villa’s en is dus best groot en heeft een hele fijne mix van mensen: allerlei leeftijden, veel mensen die alleen reizen, mensen die lang of kort reizen, toeristen uit binnen- en buitenland en er is wel ergens een TV ver weggestopt, maar niet zo prominent als in sommige andere hostels. En dan heeft Sydney natuurlijk de parken, de baaien, de stranden, de musea, de uitgaansgebieden, nou ja alles eigenlijk. Het is een geweldige stad, waar ik makkelijk véél meer tijd door zou kunnen brengen.
Maar goed een echte stadsjongen ben ik niet en zal ik niet worden. En zo van een zelfvoorziendend eiland afkomend wordt wel pijnlijk duidelijk in wat voor een ongelooflijke consumptie maatschappij we leven en dat die maatschappij zo ver af staat van de natuur.
De laatste avond in Sydney ga ik naar een paar oude bekenden; de band The Church. Ze toeren momenteel omdat ze 30 jaar bestaan en op de toernee spelen ze voor elke decade een album. Wild rockende muziek was het niet en is het nog steeds niet, maar het is wel heel erg fijne, wat slepende, lome muziek. Zowel vanwege het gitaarwerk als de zang.
Het concert wordt gevolgd door een korte nacht en de vlucht naar Bali, met als toetje nog even een blik vanuit het vliegtuig op Uluru en Katatjuta. In Bali aankomend meteen maar besloten wat al in mijn achterhoofd zat en dat is Bali direct weer verlaten. Eigenlijk kan je er twee dingen doen: als stel vakantie vieren met lekker eten, strand hangen en cultuur opsnuiven of feesten in Kuta. Beide niet echt mijn ding, bovendien is strand in de regentijd niet een plek om uit te hangen. Op naar Solo op Java dus, meteen een busrit van 17 uur er achter aan. Een beetje een wilde gok, want ik heb de LP eerder op reis achter gelaten om gewicht te besparen en heb de beroemde tempels Borobodur en Prambanan al gezien. Maar het is een oude stad met een Kraton en veel geschiedenis, dacht ik mij te herinneren. Solo heeft weinig te melden. Het is net als iedere Indonesische stad druk, chaotisch en vies. De Kratons, er blijken er twee te zijn, niet overdreven boeiend en net als het museum wat ik bezoek een verzameling ongeordende, in staat van ontbinding verkerende voorwerpen, waarover niks wordt toegelicht. Met een jongen die ik ontmoet eet ik de laatste avond eten ergens buiten de stad midden in de rijstvelden met de Merapi op de achtergrond. En het eten is heerlijk; schelpdieren, vis en inktvis en diverse groenten, met veel zorg bereid en dat voor 8 euro voor 2 personen.
Ook de treinreis naar Jakarta is nog een leuk toetje. Het is ongelooflijk dat op een eiland ruim 4 keer de grootte van Nederland, waar 120 miljoen mensen wonen, nog zoveel groen te vinden is. Weliswaar veel gecultiveerd, maar toch. En altijd ergens op de achtergrond van die rijstvelden wel één of andere vulkaan.
Nog een paar uurtjes doden in Jakarta en ik ga in elk geval het nationaal museum bezoeken. Het schijnt het beste van Indonesië te zijn. Ik hoop dat dat vooral iets zegt over dit museum en niet over de musea in Indones ië in zijn algemeenheid.
Deel I zit erop. Op naar huis voor Kerst en O&N. Wordt vervolgd vanaf 4 januari, beginnend in Bangkok. Heb er al zin in, maar heb ook een beetje de kriebels dat het misschien wel een heel ambitieus plan is om in 2,5 maand 4 à 5 duizend kilometer te fietsen en dan ook nog tijd te nemen om dingen te bezoeken. Maar goed komt tijd, komt raad en ik ga ongetwijfeld mijn tempo ontdekken.
-
23 December 2011 - 07:27
Jan En Maria:
......einde deel I: dank voor je reisverslagen; wij blijven je volgen!
Voor nu goede reis naar Nederland en mooie kerstdagen gewenst!
Liefs. -
23 December 2011 - 08:36
Buuf 13:
Wij blijven je ook volgen Auke, hele fijne dagen en een top vervolg van je reis toegewenst! Gr. Roos en de mannen -
23 December 2011 - 09:47
Buuf 5 Of 7:
Leuk om je verslagen te lezen. Hoop dat je nog even aanwipt tussen de feestdagen. XX Petra en de rest -
23 December 2011 - 11:54
Jolien:
Jaaa, gezellig terug in Nederland!!
We hebben de aarde wat voor je opgestookt, het is hier nu ca 10 C, dus warm voor de winter! Tot snel!
groetjes jo
-
23 December 2011 - 14:15
Ramona:
Staande ovatie voor deel I, nu een fijn intermezzo thuis en dan zonder twijfel veel avontuur in deel II! X -
24 December 2011 - 21:57
Gerda:
Hoi Auke,
Je bent ondertussen weer thuis, ik was even bij pa en ma, maar je was alweer andere dingen aan het doen....zo kort in Nederland, dan heb je veel te doen! Ik hoop je toch nog even te zien voordat je de kilometers gaat fietsen. Een ambitieus plan, maar wij houden echt niet minder van je als je het niet redt!. Ik blijf wel benieuwd naar je verslagen!
Kerstknuffel van Gerda -
25 December 2011 - 20:06
Bianca:
Vrolijk kerstfeest en alvast een happy newyear. Succes met fietsen!!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
