Deel III in voorbereiding

Even een kort verhaal zodat iedereen weer even op de hoogte is van mijn whereabouts (om maar even een 'sport'term te gebruiken).

Gazzie is met wat meer demontagewerk in een doos voor een vouwfiets terechtgekomen. Kwam met doos net boven de 20 kilo (het maximum) uit, maar gelukkig was de eigenaar van de hostel mee die iedereen bij het postkantoor kent. Dat was dus geregeld. De rest van de spullen in een aparte doos op weg naar LvA 11. Het zou 2 maanden moeten duren, dus dan ben ik net terug, maar met die kaarten was de Thaise post akelig snel, dus wie weet is Gazzie eerder thuis dan ik.

Vervolgens als de gesmeerde bliksem naar de Cambodjaanse grens om een nieuw visum 'op te halen' door even de grens over te steken. Dat wordt uiteindelijk een soort van road trip met de hosteleigenaar en allerlei pluimage dat we links en rechts oppikken: 2 polen, 2 duitsers, 2 russen. De grens halen we diezelfde dag niet, maar we belanden bij een neef van de hosteleigenaar en hebben daar een heerlijke nacht op de betonnen vloer. Na de visum perikelen dan toch eindelijk door naar mijn gedroomde eiland. Het is inderdaad een mooi eiland, met een groen en bergachtig binnenland en mooie zandstranden aan de westkant van het eiland met uitzicht op de ondergaande zon. 3 dagen helemaal niks, behalve strand en boek.

Terug in Bangkok wilde ik eigenlijk nog een paar dingen bekijken, maar ik heb een enorme rugpijn, die een voorbode van een verkoudheid blijkt te zijn. Tsja van airco ruimte de hitte en vervuiling een aantal keren op de dag is geen sinecure. Ontmoet nog wel een paar leuke mensen in de hostel, dus vervelen hoef ik mij niet.

Nu ben ik dan in Kathmandu in de wijk Thamel. De schoonheidsprijs gaat Kathmandu niet verdienen, maar het is wel een intrigerende stad met een hoop prikkels, een wirwar aan straatjes en helaas een enorme vervuiling. Ik heb een aantal dingen die ik zeker moest regelen alvast geregeld, maar een paar dingen moet ik ook even nog met Rob en de reisagent afstemmen. In ieder geval ga ik een jas en slaapzak huren. Spannender is het hoe het met de electriciteitsvoorziening zit. De accu van mijn camera gaat geen 21 dagen mee, zeker niet in de kou van 5000 meter.

De wandeling in het kort is 21 dagen naar het Everest Basecamp. De eerste week is een soort inloopweek, pas daarna komen we echt op hoogte (3000+) en wordt er geacclimatiseerd om hoogteziekte te voorkomen. Onderweg zijn er meerdere momenten dat er uitzicht op de Mount Everest en andere zwaargewichten. Onderweg is er op één plek (waar we 2 keer komen) internet, maar ik zal niet eerder verslag uit doen, dan wanneer we zijn teruggevlogen van de bergen naar Kathmandu (17 april).

Ik heb er zin en volgens mij wordt het een fantastische uitsmijter van de reis.