Gorgeous gorges

Vanuit Ljubljana reizen we met de bus naar Bled Jezero (jezero = meer). Met onze rugzakken zwoegen we in de bloedverzengende hitte half rond het meer om aan te belanden op camping Bled. Een idyllisch gelegen kampeerterrein in een bosrijke vallei, op een paar meter afstand van het werkelijk beeldschone meertje dat in het midden een klein eilandje heeft liggen met daarop een kerkje.

Wij zijn niet de enige die dit meertje prachtig vinden. Het is verheven tot soort van nationale Sloveense trots en de camperkoppels en sleurhutsjouwers stromen jaarlijks in grote getalen toe om van al dit moois te genieten. En gelijk hebben ze!!
Rondom het meer wordt veel gefietst, geskate en hardgelopen. We zijn overduidelijk in een buitensportparadijs beland.

Wel valt ook in Slovenie weer op dat de primitieve kampeerder een met uitsterven bedreigde soort is. Gelukkig staan op deze camping nog wel wat meer kleine tentjes, maar al met al worden die verdrongen door de E-NOR-ME campers die dan soms zelfs nog kleine autootjes met zich mee slepen.

Deze vakantie zijn wij natuurlijk wel heel primitief, met al onze spullen in één rugzak, een piepklein tentje en geen eigen vervoer.
En dan is het wel hilarisch als je bij de kraan je spork staat af te wassen (een megalichte combinatie van een lepel (spoon) en vork (fork), ja.. er worden nog wel nobelprijswaardige uitvindingen gedaan) en naast je iemand aan komt sjouwen met een enorme ondergekoekte grill onder zijn arm.

Verder is het zoeken naar een bruikbaar gas voor onze (bijna)alles brander. Dat valt op zondag nog niet mee. Gelukkig spreekt men in Slovenie een redelijk woordje Engels, want hoewel we hard hebben liggen oefenen in de tent (je moet wat als het s avonds om 21u koud en donker is) en we al kunnen tellen, wat etenswaren kunnen herkennen zodat we niet meer blind hoeven te bestellen (ook al is dat best verrassend) en we bepaalde stedelijke en landschapselementen op de kaart kunnen herkennen (trg = markt, jezero = meer, slap = waterval).... het uitspreken blijkt toch echt een onmogelijkheid.

Na een flinke speurtocht lopen we wederom om het meer met een fles ethylalcohol onder de arm. Volgens Auke een zeer geschikte brandstof, maar ik vind het niks want.. het staat niet op het in de handleiding genoemde lijstje.
Hoewel ik bang ben dat Auk de hele camping in de hens gaat zetten of zichzelf misschien een oog uitbrandt, lukt het koken met horten en stoten uiteindelijk wel, al is het resultaat sponzige pasta met taaigekookte mais. Nog even oefenen dus...
Misschien helpt het om de volgende keer de juitse pit te gebruiken, een essentieel element dat Auke gemakshalve als reserve-onderdeel van de brander heeft afgedaan. Ach.. stapje voor stapje worden we wijzer over de werking van ons nieuwe materiaal.

Na een reisdag en een avond vroeg te tent zijn we de volgende dag HEEL vroeg wakker, van hysterisch kwekkende vogels en een zonnetje dat ons de tent uit brandt.

We halen ontbijt en besluiten fietsen te huren om mee op pad te gaan.
We fietsen eerst naar Vintgar Gorge, een gigantische kloof waar we kilometers doorheen lopen. We genieten van de vogelgeluiden, de kleurige bemoste rotspartijen, het ongelooflijk emeraldgroene water en de koelte die er hangt. Dit is precies de natuur waar we van houden en we genieten met volle teugen van dit onbeschrijflijk mooie landschap.

Na een paar uur wandelen stappen we weer op de fiets. We fietsen op de geleende mountainbikes door het dromerige landschap, met lome dorpjes, rekken waarin hooi hangt te drogen en overal bergen op de achtergrond.
Slovenie is een geweldig fietsland en het autoverkeer houdt opvallend veel rekening met de tweewielers op de weg, wat fietsen tot een ontspannen activiteit maakt.
We bezoeken nog een kloof en waar we het vorige gebied nog moesten delen met andere bewonderaars zijn we hier helemaal alleen.
Er hangt een bord met daarop de mededeling dat het pad gesloten is, maar we zien geen slagboom, geen angstaanjagende dingen in het landschap en geen officieel uitziend persoon die ons kan komen bekeuren, dus we wagen het er maar op.

Het pad is vrij ruig en het gebied is onherbergzaam. We hebben geen kaart bij ons, dus blijven op de route en gaan niet te ver de kloof in. We zien overal om ons heen vreemde rotsformaties en gaan uiteindelijk zitten om te lunchen. We genieten van de stilte... Het enige dat we horen zijn vogelgeluiden en af en toe een vallend steentje en we schamen ons bijna voor het geluid van onze malende kaken..

Uiteindelijk wandelen we de vallei weer uit, stappen we weer op de fietsen en rijden we terug richting Bled.
Tot onze grote verbazing hoeven we niet te trappen, want rijden we de hele weg bergaf.
Dit vervult mij met grote trots, want ik moet eerlijk zijn: ik ben geen sporter.
Ik houd van actie en bewegen, maar het onbreekt mij aan fanatisme en doorzettingsvermogen om echt iets te presteren. Zodra ik moe word, of het doet pijn, dan haak ik af. Om die reden doen we na ooit een halfslachtige poging tot biken in Italie niet meer aan fietsvakanties... er is dan simpelweg geen lol aan me te beleven en als ik bergop moet klaag ik steen en been.
Maar vandaag.. blijk ik dus zomaar - zonder klagen - een paar honderd meter geklommen te hebben en heb ik zowaar een kleine prestatie geleverd!
Erg tevreden komen we terug bij de tent en aangezien we de smaak te pakken hebben besluiten we de fietsen nog een dag te huren om morgen 25km heen en terug naar Lake Bohinj te gaan fietsen.

Na een nacht slapen worden we echter wakker van regen op de tent. HEEl veel regen. Het hoost en wordt maar niet droog. Na alle spullen in veiligheid te hebben gebracht (een natte slaapzak is DE nachtmerrie van elke backpacker) ontbijten we onder het dakje van het toiletgebouw (minimalistisch reizen geeft op dit soort momenten wel wat beperkingen) om ons vervolgens in regenpak en goretex jas te hijsen, koffie te gaan drinken, weersverwachtingen te gaan checken (wisselvallig de komende dagen), geduld uit te oefenen (gelukkig lukt dat op vakantie veel beter dan in het dagelijks leven), te internetten en te bedenken waar we morgen heen willen.

We hebben besloten om met de trein naar Bohinj te gaan en daar een paar nachten in een appartement te gaan slapen. Van daaruit weer kijken wat er te beleven is!

Volgens mij is het nu droog en er schijnt een voorzichtig zonnetje, dus we gaan genieten van het moment!