Fahren fahren fahren auf der autobahn

Na me de afgelopen week ernstig boos gemaakt te hebben vanwege een acute reorganisatie op het werk, waarbij ik - maar vooral ook een groot aantal directe collega's - behoorlijk gedupeerd worden, merk ik dat mijn stressniveau behoorlijk is opgelopen.

De korte vakantie die we hebben gepland, komt dan ook precies op het goede moment.

Woensdag op tijd naar bed en op donderdag gaat om 4.30u (een onCHristelijker tijdstip is naar mijn mening nauwelijks te bedenken) onze wekker.
Duizelig van de slaap hijsen we ons uit bed, schieten we in onze kleren, gieten we een kop thee naar binnen en wandelen we bepakt en bezakt naar het station.

Vanuit Delft reizen we via Rotterdam naar Amersfoort om daar de internationale trein naar Berlijn te nemen.
In totaal duurt de reis zo'n 7 uur en al snel slaat de verveling toe en zitten we ons voornamelijk vol te stouwen, waardoor we in Berlijn het gevoel hebben tonnetje rond de trein uit te rollen.

We stappen uit bij Ostbahnhof, in het oostelijk deel van de stad dus.
En zoals ik al had verwacht is mijn eerste indruk van deze grote stad weinig anders dan: uhmm..... GROOT...
Op zich een adequate conclusie, want Berlijn telt meer dan 3 miljoen inwoners. Daarmee vergeleken is Amsterdam (niet beledigend bedoeld) qua oppervlakte een dorp.
Op basis van de eerste impressie spreekt de stad me nog weinig aan, al weet ik uit ervaring dat mijn eerste indruk van grote steden nooit de juiste is en dat ik de tijd moet nemen de leuke plekken te ontdekken.
Toch helpt het niet dat we, zodra we het station uitlopen, praktisch struikelen over een groepje halfgare mensen - languit liggend op straat, vermoedelijk afhankelijk van een of ander middel.

We zoeken onze weg naar de hostel, wat nog niet meevalt en de straten waardoor we lopen zijn werkelijk onooglijk.
Na wat hulp van een vriendelijke dame, vinden we ons plekje, wat gelukkig hartstikke leuk blijkt te zijn en voorzien van een ubergezellige biergarten.

Tas in de kamer gezet en ook al zijn we doodmoe, met maar een paar uur in Berlijn te besteden kunnen we niet anders doen dan op pad gaan.

We wandelen naar Alexanderplatz, waar we bij Fat Tire twee clowneske fietsen huren. De mijne beschikt zelfs - ik durft het bijna niet te zeggen - over een toeter in de vorm van een clown! Hij heeft nog net geen zijwieltjes.
Infantiel of niet, de robuuste fietsen blijken het perfecte vervoermiddel om lekker de stad te verkennen. Wel is het even wennen aan het feit dat er geen fietspaden zijn, in eerste instantie voelt hier rondpedalen nogal levensmoe. Maar al snel ontdekken we dat iedereen improviseert en soms zijn plek opeist op de autoweg en op andere momenten de stoep opbeukt, waarbij zonodig wat voetgangers van hun sokken worden gereden. We doen het maar een beetje na, het went, en al snel ontdekken we dat Berlijn heel veel mooie plekjes heeft.

We genieten van het gebied rond de Spree rivier, zijn verbaasd over het reusachtige, stille, stadspark en natuurlijk bezoeken we de Gedachtniskirche, Checkpoint Charlie (met op de achtergrond het uithangbord van Snackpoint Charlie) en Unter den Linden. We fietsen door rijke (west) en arme (oost) wijken en als we na drie uur van vermoeidheid bijna van onze fiets vallen houden we het voor gezien.
Onze conclusie na een paar uur rondtoeren is, dat Berlijn uitgstrekt is en een beetje Rotterdam-ish, als in: hele mooie plekken met weinig-boeiende verbindingsstukken ertussen, plus ook: sfeer en levendigheid.

We eten Pizza in 'onze' Biergarten bij pazza & pista (ze zijn zo grappig, die Berliners), beseffen dat we - al kennen we de stad nog nauwelijks - Berlijn wel heel leuk vinden en dat we er nog veel meer van willen zien (zoals het Scheunenviertel en de zuidelijke wijken die supergroen schijnen te zijn) en we wachten tot onze zatte Britse kamergenoten op stap gaan (ze gedragen zich erg vooroordelen-bevestigend), zodat wij uitgeput onze bedden kunnen opzoeken.
Gelukkig heb ik een aantal van hen al opgepimpt langs zien komen zwalken, dus met een beetje mazzel vertrekken ze nu om de kroeg onveilig te maken en komen ze terug rond de tijd dat onze wekker weer gaat.
Morgen weer vroeg op (je moet er wat voor over hebben) en dan richting luchthaven voor een vakantievlucht naar Riga.

Daar eens zien of de voorstellingen die ik me bij Oost-Europose bruiloften heb gevormd, waar blijken te zijn! We hebben nog geen idee hoe de bruiloft gevierd gaan worden en of we in een huis, een hooiberg of ons tentje zullen slapen. Des te leuker, we gaan het terplekke wel beleven!