Smiltene-Sigulda-Riga

Het is gezellig bij de familie, dus we besluiten nog een dagje te blijven.
We lenen een auto, bezoeken het middeleeuwse stadje Cesis, huren een kano en peddelen een paar uurtjes over de heerlijk stille Gauja rivier.

's avonds genieten we van een gezamenlijke maaltijd in de tuin, lurken we rond een kampvuur aan de waterpijp en is het nog even heeeel gezellig.

Afscheid moet toch eens genomen worden, dus donderdag is het tijd voor vertrek.
Begin van de middag nog een uitbundige omhelzing hier en daar en met de bus op pad.

We stappen in een vooroorlogse bus en rijden met zo'n 30km per uur over gravelwegen naar het plaatsje Sigulda.
Hier kamperen we op een heerlijk plekje langs de rivier, maken we een flinke wandeling en vallen we met ons neus in de boter, want omdat de stad 800 jaar bestaat is er een festival gaande met veel muziek, dans, lichtjes, enzovoorts.

Tegen het vallen van de avond, wonen we in een amfitheater gesitueerd bij een oude ruine een openlucht opera bij, waarbij heel veel gedanst wordt door kinderen en volwassenen. Erg indrukwekkend en leuk dat we op deze manier NOG een stukje Letse traditie mee kunnen pikken.

De volgende ochtend pakken we onze spullen en reizen we voor 0.89Let (minder dan anderhalve euro, alles is hier spotgoedkoop) met de trein naar Riga.
Hier aangekomen is het nog een stukje warmer dan de afgelopen dagen en na ingecheckt te hebben in onze hostel verkennen we sloffend de stad.

Al snel stuiten we op een tattoo shop, waar Ingrida's zus Lina vanuit naar buiten komt rennen. Hier werkt dus haar vriend.. WOW!! We hebben vrienden in Riga! Grappig haar weer te ontmoeten, even bijpraten en weer verder.

Het is HEET. De zon schijnt meedogenloos en hoewel we fanatieke zonaanbidders zijn, is dit zelfs voor ons too much.
We zoeken de schaduw op en eten een ijsje op een bankje in een van de vele parken van Riga.

Terwijl overal op bankjes mensen ijsjes eten, komt een oude zwerver aansloffen. Hij duwt een karretje, gemaakt van het frame van een kinderwagen voort en verzamelt oude flessen.
Hij gaat zitten op een bankje, pakt een klein portemoneetje uit zijn zak en begint muntjes te tellen. Hij schudt zijn hoofd en stopt de portemonee weer terug.
Op zulke momenten breekt mijn hart. De wereld kan zo oneerlijk zijn!
Ik voel de tranen komen en kijk naar Auke die volgens mij hetzelfde denkt.
We kopen een ijsje voor de man, die in het Russisch 'spaziba, spaziba' roept en zo blij is dat ik het helemaal niet meer heb.
Hoewel ik blij ben dat we IETS hebben kunnen doen om deze man een blij momentje te bezorgen, maakt het me zo verdrietig dat sommige mensen het zoveel minder hebben dan wij.

Het is me allemaal even te veel (dat belooft wat voor straks op reis).. ik laat mijn tranen de vrije loop en we besluiten even een uurtje naar de hostel te gaan om siesta te houden.
Dat helpt.. nu weer fris en vrolijk en nog even genieten van de mooie straten, grote huizen met stijlvolle gevels en de vele parken die Riga rijk is!

Morgenmiddag vliegen we naar Berlijn om daar nog een middagje rond te neuzen en dan.. weer richting huis..