A copy of a copy

Warschau is als een feuniks meerdere malen uit zijn as herrezen. De laatste keer was na WOII. Tijdens deze oorlog wers de stad voor 85% plat gebombardeerd.
Men poogde de weg gevaagde oude stad zo waarheidsgetrouw mogelijk te kopieren (overigens zoveel mogelijk met bijeen gesprokkelde originele stenen). Dit gebeurde aan de hand van foto's en - soms overgeromantiseerde - tekeningen en schilderijen,  resulterend in een plaatje dat bijna te charmant is om waar te kunnen zijn. De oude stad is 'a copy of a copy' en dus eigenlijk een beetje fake.

Het contrast van verspreid liggende gebouwen in oorspronkelijke stijl, een snel wederopgebouwd leeuwendeel van de stad dat (met dank aan input van de Russen) bestaat uit reeksen grauwe communistische sovjet blokken en een recentere explosieve aanbouw van moderne wolkenkrabbers, resulteert in een bizarre skyline met een onwaarschijnlijke clash van architectonische stijlen.

Waar Krakow voelt als een (ietwat overmatig georganiseerd) toeristisch paradepaardje, voelt Warschau wat ruwer en echter. Het is een grote, dynamische stad, welke voor een bezichtiging vraagt om een gericht plan van aanpak. Buiten de oude stad, moet je er met een routeplan op uit trekken om de juiste plekken te vinden en de stad optimaal te kunnen waarderen.

Warschau is dan wellicht niet zo charmant als Krakow, maar voelt wel hip & happening, met een goede dosis street art en een waanzinnig aanbod van cafes en restaurants.

Mijn plan was om vanaf Warschau mijn nachten voornamelijk in hostels door te brengen, met het idee dat het waarschijnlijk fijn zou zijn om weer onder de mensen zijn. Maar juist dat blijkt me niks te bevallen.
In Warschau blijk ik de enige backpacker in een hostel dat verder bevolkt wordt door een groep van zo'n 30 schreeuwende en rennende schoolkinderen van een jaar of 12 en hun leraren. HEL!
In Gdansk kom ik 's nachts aan, terwijl de receptie van de hostel op dat tijdstip niet bemand is. Dit had ik vooraf afgestemd en men had mij deurcodes gegeven om binnen te komen. Die codes kloppen echter niet dus ik sta midden in de nacht in een stad die ik niet ken voor een dichte deur. Mijn telefoon weigert een netwerk op te pikken.
Voorgeprogrammeerde neiging: in paniek raken en huilend op de stoep gaan zitten. Feitelijke aanpak: een vriendelijk ogende vrouwelijke bezoekster in het dichtsbijzijnde cafe vragen of ik haar telefoon mag gebruiken. Behulpzaamheid en oplossingen moet je soms  afdwingen.

Er volgt een hoog oplopende discussie over beschikbaarheid van bedden en de definitie van het woord 'reservering' en hoewel de conclusie eind-goed-al-goed is, besluit ik acuut om voor de volgende dagen een hotel te boeken en lekker terug in mijn heerlijke isolement en gevoel van onafhankelijkheid te kruipen.

Na een korte ochtendsessie psychologische oorlogsvoering met de receptioniste (waar een flinke dosis overdrijving en een afwisseling van aanpraten van schuldgevoel en vergevingsgezindheid aan te pas komt), accepteert men dat ik mijn reservering kosteloos annuleer. Ik pak mijn biezen en check in in een klein rustig zakenhotel net buiten het drukke centrum. Het voelt direct goed.

Uiteindelijk kan ik mijn aandacht richten op Gdansk.
Kan een plek zoveel indrukken tegelijk opleveren dat je er acuut hoofdpijn van krijgt? Ja, dat kan, zo blijkt in de oude stad. Zoveel oude gebouwen, zoveel detail, zo veel te zien, als je op 1 positie blijft staan en langzaam 360 graden draait, zie je continue iets dat een foto waard lijkt. Als je loopt en al die indrukken met meer snelheid vanuit alle hoeken op je af komen, voelt dat bijna als een aanval op de zintuigen.
Een contrast met deze rijke ornamenten en details, vormt de in onbruik geraakte scheepswerf. Te uitgestorven en spookachtig om tegen het invallen van de duisternis in mijn eentje rond te blijven dralen, maar al die vervallen loodsen en hijskranen zo badend in het avondlicht vind ik mateloos intrigerend.

Na het bezoeken van 'the big 3', Krakow, Warschau & Gdansk en een zij-uitstapje naar Zakopane, zou ik mijn impressie van Polen verwoorden als: een makkelijk bereisbaar land, met glooiende heuvels, veel groen en natuur, imposante, bruisende, veelzijdige steden en een geschiedenis die nog altijd zichtbaar en voelbaar leeft. Zoveel te zien, zoveel te doen.
Mijn liefde voor oost Europa groeit met elk bezoek. Wat een geluk dat het zo makkelijk bereikbaar is!