Na hier-en-nu, weer straks en verder..

Ineens is er het besef dat er na mijn speed date met Jezus in Rio de Janeiro alweer ruim een jaar verstreken is.

Een periode die na de toch wel zware reis door Latijns Amerika soms voelde als heel prettig: rust, reinheid en regelmaat zijn toch niet voor niets bedacht. Ook ik heb er baat bij en voel me fitter en meer ontspannen in ons veilige schone land en met mijn vaste routines. Maar al snel voelde het ook weer alsof alles een beetje ‘kabbelde’.

Als ik er nu op terug kijk besef ik echter dat afgelopen tijd meer dan ik in de gaten had in het teken heeft gestaan van het vorm geven aan mijn nieuwe leefsituatie.

Doordat zowel Auke als ik de vorige reis in enigszins ongebruikelijke omstandigheden vertrokken, hadden we ieder voor onszelf en ook samen bij terugkomst nog wel wat orde op zaken te stellen.
Dat is ons beide (en samen!) gelukkig heel goed af gegaan, dus ik kan mij dankbaar voelen met een blijvende vriendschap die extra bijzonder is door zoveel jaren van mooie ervaringen en avonturen samen.
Inmiddels zijn we ieder weer stappen verder in het leven, heeft Auk helemaal zijn draai gevonden en ben ikzelf ook tot een antwoord gekomen op de vraag wat ik de komende jaren voor mijzelf zou wensen.

In het leven van dag tot dag heb ik in een leuk nieuw team mijn oude werk weer opgepakt, ben ik weer gaan hardlopen wat een onmisbare uitlaatklep blijft, hebben heel wat tripjes vanuit en naar Engeland plaats gevonden om Jason te zien, zijn er wat stedentripjes naar Edinburgh, Londen en Boedapest de revue gepasseerd en ben ik via een collega het kickboxen in gerold. Een sport waarin ik een klunzige beginner ben, maar het gevoel heb iets gevonden te hebben dat qua energie en mentaliteit helemaal bij mij past. Een fijne nieuwe uitdaging die de weken zonder grootse plannen een leuke extra prikkel geven.

Verder heb ik mij een jaar geleden in mijn charmante maar minuscule studiootje in de binnenstad van Delft genesteld. Hier heb ik heerlijk als in een cocon de winter doorbracht, om in de zomer ruw opgeschrikt te worden van het feit dat de vele studenten – die op dezelfde gracht wonen – ontwaakt bleken te zijn uit hun winterslaap, nu vakantie hadden en het woord feesten tot kunst wisten te verheffen.
Het werden een ongewild prikkelrijke maanden, met weinig rustmomenten en het besef dat ik niet een volgende zomer in deze heksenketel door wilde gaan brengen.
Daarbij merkte ik – tot mijn eigen verrassing – dat ik toch sterke behoefte heb aan een vorm van uitzicht/overzicht voor wat langere termijn. Zoals de rust van een prettige eigen plek om naar terug te kunnen gaan.
Maar wel gepaard met de mogelijkheid tot avontuur.

Na toch eens oriënteren op de huizenmarkt, werd het antwoord snel gevonden: een appartementje in Hof van Delft (waar mijn vorige huis ook staat en overigens bij Ralph om de hoek).
Na intensieve onderhandelingen en een bijna niet-akkoord, heb ik afgelopen maandag de koop gesloten met daarbij het gevoel met mijn neus in de boter te zijn gevallen. Qua locatie, woning, sfeer en prijs (ik wil niet duur wonen, want wil nog geld opzij kunnen leggen om te reizen) had ik in mijn beleving niets beters kunnen vinden. Eind december krijg ik de sleutel en heb ik dus voor lange termijn mijn eigen plek!

Deze overdracht valt precies tussen twee reizen die inmiddels op de agenda staan, want na ruim een jaar mijn rugzak niet gepakt te hebben kruipt het bloed natuurlijk waar het niet gaan kan.
Beide reizen hebben wel de (luxe) vorm van vakantie, dus met behoud van mijn baan.

Weer wat langer reizen staat (denkende op zo’n termijn natuurlijk onder enig voorbehoud) gepland voor over zo’n 2 jaar.

Mijn rugzak staat op dit moment pontificaal midden in mijn studio, want vrijdag vertrek ik met Jason voor een maand naar Japan.
Het voorlopig plan is globaal om van Tokyo naar Nagano en omringende bergen te reizen, vanwaar in westelijke richting naar Kyoto waar we plannen een festival bij te wonen en dan door richting Hiroshima.
Ik stel me hier een avontuur bij voor, maar dit keer in luxe want Japan is schoner, efficiënter en veiliger dan de meeste landen waar ik de afgelopen tijd geweest ben.
Ik verheug me op zaken als culturele rariteiten in Tokyo, hyper snelle bullet trains, vreemde spraakverwarringen, traditionele tempels en klederdrachten en verkleurende herfstbladeren in de Japanse Alpen. Ik ga proberen af en updates te plaatsen op deze site.

Bij terugkomst wordt het tijd om in te lezen voor onze reis naar Ethiopie, waar we begin februari een maand heen zullen gaan. De tickets zijn op zak, een concreet plan is er verder nog niet. Dit wordt mijn eerste Afrika ervaring in een land dat als veilig bekend staat, maar natuurlijk ook als arm. Ik verwacht avontuurlijk en vermoeiend reizen door een land dat echter zeer gevarieerd is en van de mooie landschappen aan elkaar hangt.

Maar de eerste focus: Japan! Berichten volgen..