Everyday people and everyday life in Xela
Door: Ramona
02 November 2011 | Guatemala, Quetzaltenango
In mijn hoofd ontstaat gelijk een ontsnappingsplan: ‘waar kunnen we morgen heen reizen om hier weg te komen’?
Maar als we eenmaal per taxi (opnieuw: veiligheidsoverweging) het centrum in reizen, vormt dit een aangename verrassing. Smalle straatjes met weliswaar agressief verkeer en een zekere mate van verval, maar ook charme. Voldoende buitenlanders om als blanke vrouw niet als bijzondere verschijning beschouwd te worden en alleen over straat te kunnen, maar niet zoveel dat het – zoals in Antigua - voelt als een open monument en toeristische trekpleister. Voldoende verval om interessant te zijn, maar voldoende ontwikkeling en faciliteiten om aangenaam te voelen.
De stad is gelegen op 2200 meter hoogte, en heeft daardoor met een heerlijk bergachtig klimaat. Koud in de nachten, fris in de ochtend en namiddag, en zonnig en warm tussen 10.00 en 15.00u. Dus: niet continue zweten en geen muggen!
De stad is omringd door vulkanen en vormt een goede uitvalsbasis voor wandeltochten.
We verblijven in een prettige guesthouse, waar we voor 5 euro per persoon per nacht beschikken over een zeer eenvoudige eigen kamer, onbeperkt gebruik van het internet en een grote keuken waar we voor het eerst in tijden weer zelf kunnen koken. Er verblijft een handvol andere gasten, allemaal voor wat langere tijd, vaak in het kader van Spaanse les of vrijwilligerswerk. De sfeer is er prettig, altijd iemand om mee te praten, maar genoeg ruimte om je eigen ding te doen.
Ons plan is om 2 nachten te blijven en dan een drie daagse wandeltocht te starten. Maar Jason verstuikt zijn enkel, wat we als excuus aangrijpen om de tocht uit te stellen en langer in Xela te blijven. Langer wordt uiteindelijk veel langer, want er blijkt een belangrijke feestdag op stapel te zijn, waar we graag getuige van willen zijn.
Ik ben blij met deze ontwikkeling, want voor het eerst deze reis ben ik op een plek waarvan ik nu al weet dat ik het jammer zal vinden er weg te gaan. Ik voel me al snel vertrouwd met mijn omgeving en we hebben hier weer even wat structuur en routines: ’s ochtends rond 8.00u opstaan, een ochtendwandeling in de frisse ochtendlucht en met het zonnetje in mijn nek naar het centrale plein om een kop koffie te kopen en vers brood te halen bij de panaderia. Wat internetten, halverwege de dag met een overvolle collectivo (record: 25 mensen opeengepropt in een busje bestemd voor 12, je betaalt dan ook maar 12 cent voor dit tripje) naar de grote shoppingmall om in Wallmart boodschappen voor een uitgebreide maaltijd te doen, een tussenstop op de kleurrijke markt waar je voor een paar cent de meest verse en bijzonder goede producten koopt (50 eurocent voor een pond aardbeien, 20 eurocent voor een halve kilo romatomaten) , wat rondstruinen door de straatjes en ’s avonds films, documentaire of comedy kijken en reis-, muziek- en filmervaringen uitwisselen met onze veelal bereisde hostelgenoten.
Daarnaast besluit ik deze week te benutten om Spaanse lessen te volgen. Xela heeft veel taalscholen en voor zo’n 3,50 per uur heb je privélessen op maat: op elk gewenst tijdstip, op elke gewenste locatie en met elke gewenste inhoud.
Ik heb het idee dat er inmiddels best wat kennis van de Spaanse taal in mijn hoofd zit, maar ik heb moeite om het toe te passen en voel me te onzeker om de taal actief te gebruiken. Hopelijk helpt conversatieles om deze drempel te overwinnen.
Ik volg één-op-één lessen bij Sandy. Als enige leerling kan ik me niet verbergen, ben ik altijd aan de beurt en kan ik dus niet onderduiken en angstvallig mijn mond dicht houden. Eenmaal in gesprek ben ik verbaasd te merken dat onze conversatie in het Spaans – hoewel van mijn kant bepaald niet foutloos -verre van oppervlakkig blijkt te zijn.
Ik kom meer te weten over de dramatische politieke situatie in Guatemala, de opkomende verkiezingen die in de praktijk weinig aansluiten bij de democratie die Guatemala in theorie is, de zeer arme omstandigheden waarin veel mensen leven en de minderwaardigheidspositie van vrouwen in een extreme macho cultuur.
Guatemala is een land met grote problemen, weinig kansen en veel geweld.
Maar als je deze triestheid weg zou denken, vormt het in mijn ogen een topbestemming. Zo groen, zo weids, beschikkend over voldoende infrastructuur en met in het algemeen zeer vriendelijke mensen die oprecht nieuwsgierig zijn naar wie je bent en waar je vandaan komt. Ondanks alle ellende die duidelijk zichtbaar is en door elke local bevestigd wordt, ervaar ik Guatemala als een verademing na de meer voelbaar agressieve sfeer in Belize.
Op dinsdag reizen we naar Todos Santos, om de festiviteiten in het kader van ‘Dia de los Muertos’ (verering van de doden) bij te wonen. Todos Santos is normaal gesproken een arm, ruig dorp waar weinig gebeurt, maar op deze dag van het jaar verandert het in een krioelende massa dronken mensen. De dorpelingen sparen het hele jaar om op deze dag al het spaargeld uit te geven aan eten, gokken en in het geval van de mannen: drinken tot ze erbij neer vallen.
Het hoogtepunt van de dag wordt gevormd door de ‘Drunken Horse Races’, welke eruit bestaan dat de mannen (die al dagen van tevoren beginnen te drinken), dronken op de paarden stappen en veelal zonder handen aan de teugels op en neer racen over een renbaan. Na elke ronde wordt er meer gedronken, totdat de mannen in dermate beschonken toestand verkeren dat ze van hun galopperende vallen. Tot groot vermaak van het publiek. Als ik het zo aanschouwen voel ik een mengelmoes van interesse en afschuw. We zien mensen half bewusteloos van hun paarden glijden en met hun hoofden tegen de hekken donderen en het verbaast me niet te horen dat er regelmatig doden te vallen bij deze activiteit.
Verder is het een dag vol traditie waarbij vooral opvalt dat alle dorpelingen, oud, jong, baby, goed ter been, in een rolstoel, letterlijk iedereen, dezelfde kleding draagt. Een in de basis rode streepjes broek en een stevig blauw-wit gestreept overhemd met een kunstig gestikte kraag erop. Iedereen doet mee en alle mannen (inclusief jongens vanaf een jaar of tien) drinken, drinken, drinken en hoewel de dag gemoedelijk begint wordt er naarmate de uren verstrijken steeds meer gezongen, gedanst en gelald.
Tegen de tijd dat de dronken mannen letterlijk als dominostenen om beginnen te vallen en na een verbazingwekkend probleemloze dag de gemoederen toch langzaam maar zeker op beginnen te lopen en er steeds meer opstootjes ontstaan, is het voor ons tijd deze niet-zo-anonieme-alcoholisten te verlaten.
Nu dus vol indrukken terug in Xela, waar ik nog wat Spaanse lessen zal volgen, totdat we zaterdag vertrekken voor een driedaagse wandeltocht naar Lago Atitlán.
Na de tocht meer bericht!
Liefs,
Ramona
-
02 November 2011 - 17:23
Ria En Han:
Geweldig om te lezen wat je allemaal meemaakt.
Geniet er van!
-
02 November 2011 - 17:39
Jan M:
Hoi lieverd,
Wat een leuk verslag weer en wat een geweldige foto's op je facebook.
Heb weer genoten -
02 November 2011 - 17:56
Marleen:
Fijn dat je je weer een beetje vrij kunt bewegen, zelf kunt koken en het allemaal wat makkelijker gaat!
Ben benieuwd naar de wandeltocht (is dat die van 70 euro?;) -
02 November 2011 - 18:13
Ellij B:
heerlijk om weer helemaal bij te komen. en gelijk toch een traditie
mee mogen maken. veel plezier met de wandeling.
groetjes ook van Cees. -
02 November 2011 - 22:10
Gerda:
Hoi Ramona,
Wat heerlijk om een lekker ontspannen verhaal te lezen! Dit klinkt als een echte vakantie tijdens de reis! Benut het om lekker tot rust te komen en geniet van de wandeling!
Knuffel van Gerda, groetjes aan Jason! -
03 November 2011 - 07:58
Buuf 13:
ha ramona,
Leuk om je verhalen te lezen. Als vanouds. Ik heb het er maar druk mee, nu niet alleen van jou, maar ook van Auke ;-) We blijven je volgen vanuit de Laan. Groetjes! -
03 November 2011 - 08:00
Riet Ruckert:
Wat fijn dat je nu eens een periode hebt waarin je kunt relaxen.Leuk verslag. Veel plezier op jullie wandeltocht -
03 November 2011 - 08:10
Bianca:
Dus alleen de mannen zijn dronken, niet de paarden. Ik vond het al zo'n zielig idee. Bijzonder uitje. Groetjes -
06 November 2011 - 12:37
Ineke,nr 3:
Hoi,
Heb weer genoten van je verslag!!
Zo maak je een hoop mee,maar geniet er maar van.
Groetjes van ons Ineke en Kees.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley