Barranca del Cobre
Door: Ramona
01 Oktober 2011 | Mexico, Creel
Na een paar goede dagen met voldoende mogelijkheid om Spaans te oefenen met de enthousiaste zoon van de eigenaar van het hotel (eindelijk een MexiCAN in plaats van een MexiCAN'T), verlaten het zinderend hete stadje om per trein Copper Canyon (Barranca del Cobre) in te reizen.
De Ferrocarril Chihahua al Pacifico, ook wel bekend als el Chepe, verbindt de steden Los Mochis en Chihuahua (673 kilometer) zich in bochten slingerend door Copper Canyon, een indrukwekkende aaneenschakeling van rotsformaties en diepe kloven. Het spoor passeert 37 bruggen en gaat door 86 tunnels, met als hoogtepunt het op 2400 meter gelegen Divisadero.
Wij besluiten de reis richting Chihuahua in etappes af te leggen, om op deze manier een uitgebreide blik over maar ook in de canyon te kunnen werpen. Onze eerste etappe leidt naar het treindorp Bahuichivo.
De wagon is gevuld met Mariachis (muzikanten) op weg naar een feest, allemaal in voor een gesprekje, en gedurende de reis steeds wilder tokkelend op hun gitaren of al half dronken en diep in slaap hun instrument omarmend als hun meest dierbare bezit.
Na een tocht met prachtige uitzichten verlaten we de trein in Bahuichivo en stappen we in een terreinwagenbus, die ons in 4 zeer hobbelige uren over onverharde bergwegen 50 kilometer verderop naar het dorpje Urique (1000 inwoners) in het lage deel van de vallei brengt.
Het leven hier is extreem geisoleerd, bergwanden omringen het dorp en de wegen die meer kuil dan weg zijn leiden veelal naar nog veel kleinere dorpen. De paar winkeltjes in Urique verkopen allemaal hetzelfde: een variëteit aan koekjes, wat tomaten, ui, blikjes tonijn, blikjes groenten en droge crackers. Voor ons betekent dat een paar dagen op een weinig afwisselend dieet, voor de mensen die hier leven betekent het hun hele leven lang beperkte keus.
Hoewel Urique genoemd wordt als toeristische bestemming, is ook hier geen toerist te bekennen. Hotels staan leeg en restaurantjes zijn gesloten. Er is momenteel nauwelijks toerisme in Mexico.
We maken een wandeling van 20 kilometer, die ons in het dorpje Narjanja (50 inwoners) doet belanden. De mensen hier beschikken niet over auto’s en de gedachte die ik in Nieuw Caledonie had dat de winkels niet veel kleiner en beperkter konden houdt geen stand. De enige winkel hier – gevestigd in een huis - heeft in de aanbieding: 2 flesjes aarbeienlimonade, 1 flesje appelsap, 2 pakken chocoladekoekjes, 1 pak crackers en een blikje tonijn.
Bij overdaad aan geleverde inspanning en gebrek aan voedingsstoffen en vocht in ons lijf kopen we de hele winkel leeg. Ik voel me schuldig.. stel je voor dat nu net dat ene kindje uit het dorp van zijn moeder wat lekkers mocht gaan halen.
Mensen hier zijn volledig zelfvoorzienend, ze leven van het bewerken van een plukje land en houden wat vee. Het leven hier is armer dan arm, in het hele gebied is geen werk. Mensen krijgen steun van familie uit steden en misschien ook een beetje van de overheid. Wellicht ook omdat zij tot de Raramuri (oorspronkelijke bevolking) behoren.
Er is hier niets te doen, nergens om te gaan, geen kans op ontwikkeling of verandering. Mensen staan hier op, gaan naar buiten, gaan op een stoel zitten en wachten tot de dag voorbij gaat.
Het leven in Nederland is zo saai nog niet.
Ook in Urique is geen werk. Toch rijden veel mensen in grote pick-up trucks (het enige bruikbare vervoermiddel hier). Deze auto’s worden logischerwijs niet gefinancierd middels mandenvlechten.
De gebieden Sinaloa en Chihuahua staan bekend om hun opiumplantages en de meest gezochte drugsbaron van Mexico doet hier zijn zaken.
Toen rond 1980 de controle op de smokkelroutes over zee vanuit Colombia werd aangescherpt, nam de smokkel overland toe en werd noordelijk Mexico rondom de grens met de VS een van de meest actieve smokkelgebieden. Naar schatting – maar natuurlijk niet in de statistieken te vinden – wordt 15 tot 50 biljoen US dollar van het Mexicaanse BNP gegenereerd uit drugshandel.
De huidige regering is de strijd met de kartels aangegaan: 45.000 politie eenheden zijn actief in dit grensgebied.
Er zijn regelmatig controles in bussen, zelfs in de kleinste dorpen zie je overal agenten met grote machinegeweren en tussen elk compartiment in de trein staat man in vol ornaat met een indrukwekkend groot pistool.
De aanblik went, het is schijnbaar nodig maar ook veiligheidsbevorderend en vooralsnog hebben we nooit ergens dreiging ervaren.
Na 3 dagen rondstruinen rondom Urique hebben we voldoende besef van het leven in dit geïsoleerde stuk van Copper Canyon en reizen we weer 4 uur hutsebutsend terug naar de trein, vanwaar we naar Posado Barrancas vertrekken, een kleine nederzetting dit keer op hoogte en aan de rand van de kloof. Weidse uitzichten, veel vogels, mooie natuur en een aangenaam klimaat met koude nachten.
Inmiddels bevinden we ons in Creel, met weer iets meer voorzieningen en veel mogelijkheden om de omgeving te voet, te fiets of middels een tour te verkennen. Voorlopig zijn we nog niet uitgekeken op Noord-Mexico!
-
01 Oktober 2011 - 21:44
Eva:
Mooi! Je krijgt zelfs een fervent Azie ganger nu aan het twijfelen. Misschien moet ik toch maar eens midden- en zuid Amerika gaan verkennen... -
02 Oktober 2011 - 08:07
Jan&Maria:
Hoi Ramona,
Bijzondere verhalen van bijzondere belevenissen; zo ken ik je weer! Wacht met spanning op je volgende verslag.
Liefs,
-
02 Oktober 2011 - 09:16
Kimmikkim:
Mooi!! -
02 Oktober 2011 - 11:16
Auke:
Dat klinkt helemaal goed. Zo had ik mij Mexico voorgesteld! Misschien ook maar 'ns gaan kijken ;-) -
02 Oktober 2011 - 12:49
Jan M:
Warm blijft het maar de verhalen worden beter en de natuur als ook de foto's op facebook worden mooier.
Dikke knuf Jan -
02 Oktober 2011 - 16:22
Marije:
Ha Ramona,
Wat gaaf klinkt dit! Lijkt me super om dit allemaalte zien! En heel leuk om mee te lezen/leven met wat jij beleeft!! ;-) Liefs, Marije -
02 Oktober 2011 - 17:23
Piet En Joke:
Hoi Ramona,
Wat een ontdekkingsreislust heb je! Je weten te redden in zulke omstandigheden. Knap hoor! Wij zaten vanavond heerlijk aan de bbq in onze tuin, met alles bij de hand.
Anders, maar ook genieten.
-
03 Oktober 2011 - 17:20
Gerda:
Hoi Ramona,
Dit klinkt allemaal erg bijzonder! Zonder het drugsverhaal zelfs erg rustig! Je gaat je ook afvragen waarom wij ons altijd zo druk maken en waarom wij zoveel nodig hebben! De weidse uitzichten, vogels en mooie natuur spreken me wel aan. Lenny en ik zijn vorige week naar Terschelling geweest: ook veel van dit alles: weidse uitzichten, vogels en rust. De natuur is mooi, maar niet te vergelijken met Mexico.
Groetjes, Gerda -
04 Oktober 2011 - 12:54
Marc En Jolien:
Hi moontje,
Klinkt als een goed avontuur!
We zijn benieuwd naar de rest van de treinreis...
Gr Mc en Jo
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley