Mexico City

Vanuit Catemaco reizen we per bus naar Mexico City. Door een miscalculatie van onze kant (de reis blijkt zo’n 5 uur langer te duren dan we hadden verwacht), komen we niet eind van de middag, maar laat in de avond aan. Niet bij daglicht, maar in het donker.

Dit levert ons lichte stress op, omdat Mexico City by night als zeer onveilig bekend staat. Navigeren in het donker in een plaats die je niet kent is per definitie onprettig. Je weg vinden in een donkere als gevaarlijk bekend staande stad met al je bezittingen op je rug - wat maakt dat iedereen weet dat er wat te halen valt - maakt je per definitie tot een potentieel slachtoffer.

In de bus raken we aan de praat met de bijrijder en na wat vriendschappelijk gebabbel loopt hij met ons mee het hele station door om ons naar een veilig taxi te leiden, want ook taxi’s hebben in deze stad een zeer dubieuze reputatie. De taxi brengt ons naar een hotel dat goed te boek staat en onze avond blijkt behoorlijk gelukkig te verlopen, want voor zo’n 8 euro per persoon vinden we hier een prima plek op een geweldig centrale locatie.

We wachten tot het daglicht is met opdoen van eerste indrukken van de stad. ’s Ochtends verlaten we het hotel, waarbij we logischerwijs alle voorzorgsmaatregelen in acht nemen. Waardevolle spullen in een kluis, geld op lichaam opgeborgen, wat losgeld in mijn broekzak, alleen kopie paspoort mee, geen waardevolle spullen in het zich, goedkoop ogende kleding en een oude tas die klaar is voor het vuilnis maar hier juist om die reden prima dienst doet. Bij ons valt niets te halen!

Bij daglicht voelt Centro Historico echter veilig, het is 21 graden, er schijnt een fijn mild zonnetje wat een lente achtig gevoel geeft en direct de energie door mijn lijf doet stromen. Statige panden en een bruisend centraal plein, veel volkswagen kevers, straatjes vol koopwaar en handel en kleur en indrukken. Een stadspark met een gratis dierentuin, eten overal.

En politie overal, ik hoop nooit een beroep op ze te hoeven doen. Rondom het zocalo (centrale plein) staat op ongeveer elke 10 meter een agent (man-vrouw verdeling in dit beroep lijkt behoorlijk gelijk op te gaan). Maar als je een kritisch kijkt staan sommige letterlijk te slapen, anderen eten ijsjes, de vrouwen staan schaamteloos met spiegels hun make-up op te brengen, tanden te stokeren, op het eerste gezicht alles behalve veiligheid te bevorderen. Als je eenmaal een baan hebt in Mexico, hoef je er schijnbaar weinig voor te doen om hem te behouden.

Tijdens de eerste week had het aanhoren van een continue stroom van ‘slang ‘Engels en het proberen te begrijpen van het Mexicaanse Spaans een beetje een information overload effect. Inmiddels spreekt Jason echter een paar woordjes Nederlands . Zijn huidige vocabulaire bestaat om precies te zijn uit de volgende woorden: ‘links’, ‘niet-links’ (rechts krijgt hij zijn bek niet uit) en ‘ik ben briljant’. Verder heb ik sinds het landen in Cancun geen woord Nederlands meer gehoord.

Gelukkig begint mijn Spaans inmiddels weer aardig op te borrelen en ik trek er regelmatig alleen op uit. Natuurlijk blijf ik structureel rechtsaf slaan waar ik linksaf moet en andersom, maar met een kaart, common sense en veel rondvragen kom ik er wel.

Ik verken te voet de wijken rondom het centrale plein en met niets bij ons behalve water en een paar pesos om een bus te kunnen betalen, verkennen we in collectivo’s (kleine busjes die afwijken van de hoofdroutes en meer gerichte bestemmingen aandoen) arme wijken die te voet niet veilig genoeg zijn om te verkennen. Zo kunnen we toch een realistisch beeld van de stad opdoen.

Vandaag hebben we de 2000 jaar oude piramides van Teotihuacan bezocht. Een tripje op een uur rijden buiten de stad, wat ons een blik werpt op de enorme wijdverspreidheid van het 21 miljoen inwoners tellende Mexico City. De omringende heuvels vol betonnen, afbrokkelende huizen. Armoe troef, het oogt deprimerend.

Lonely Planet zegt: ‘vibrant cosmopolitan capital or smog-choked, crime-plagued urbain stain that’s best to be avoided? Is Mexico City closer to the magical realism of ‘Frida’ or the asphalt jungle of ‘Amores Perros’?
Waarschijnlijk veel van beide, maar mijn eerste indrukken zijn zonder meer enerverend.

Voorlopig zullen we nog een paar dagen in de stad blijven, omdat we ons uitstekend vermaken en er nog allerlei dingen te doen zijn in en om de stad. Verhalen zullen snel weer volgen.

Que tenga un buen dia!