In.... SPIN... de bocht gaat in...
Door: Ramona
06 September 2008 | Australië, Eungella
We zetten onze reis door oost Australie voort en laten ons door mensen die we tegenkomen informeren over rustige plekjes aan de kust en in het binnenland.
Soms zit het mee.. soms zit het tegen.
We belanden op een camping bij Etty Bay (die naam alleen al klinkt ook nergens naar..), waar het begint te regenen zodra we ons op het strand geinstalleerd hebben, er een enorme varaan rond de camper stampt en we 's avonds letterlijk belaagd worden door honderden muggen. Ouderwets om 18.00u naar binnen dus en ik durf er 's nachts niet meer uit, vanwege die dreigend rondklossende varaan.
Een beduidend meer toeristische, maar wel erg ontspannen plek is Mission Beach. Een camping aan het strand en prachtig weer, dus we maken gebruik van de gelegenheid om op deze heerlijke tropische zandstrook omringd door palmbomen bij te bruinen.
Maar: all good things must come to an end.. we reizen door.. en komen terecht op natuurcamping bij Paluma Range. Slechts een paar gasten, waaronder een koppel van hoge leeftijd dat op de hoes van hun reservewiel de slogan hanteert: 'adventure before dementia'. Geweldig!
Weinig faciliteiten, veel natuur. Natuur is in deze context.... spinnen!
Ik heb er een gewoonte van gemaakt de binnenkant van de wc-deur te bekijken, voordat ik hem dicht trek en altijd even de wc pot te checken op achtpotige wezens. Niet onterecht, zo blijkt. Ik stap de wc in en op het moment dat ik de deur naar me toe trek, zie ik een forse spin naast de klink zitten. Ander hokje maar...
Ik ben best trots op het feit dat ik niet heel hard heb gegild - of op de wc pot ben gesprongen, huilend wachtend op hulp - en bedenk dat ik in een aantal maanden reizen toch maar mooi geleerd heb wat minder schrikachtig op dit soort situaties te reageren.
Wanneer ik 's avonds mijn tanden sta te poetsen, zie ik achter me op de muur een paar grote donkere schaduwen. Als ik er met mijn hoofdlamp op schijn, mist mijn hart drie slagen. Een kleine meter bij me vandaan zitten de drie grootste spinnen die ik ooit gezien heb! Langzaam tilt er een zijn poten op en gaat aan de wandel. I'm out of here!!
De reis gaat verder naar Conway National Park, waar we op zoek gaan naar een camping.
We installeren ons uiteindelijk op een rustig ogende kampeerplek, die zich bij nadere inspectie blijkt te richten op de 'grey nomads', de rondreizende gepensioneerde Australiers.
We kunnen er deelnemen aan handwerkochtendjes, bingo en ochtendgymnastiek en het licht gaat hier om 21.30u uit. Echt iets voor ons! ;)
Maar... de faciliteiten zijn werkelijk fantastisch en in de keuken raken we aan de praat met mensen die ons interessante geschiedenislessen over Australie weten te verzorgen.
Zo vindt Dorothea dat Australie een republiek moet worden. Het land is nu onderdeel van de commonwealth en valt dus onder de koningin van Engeland. Maar laten we eerlijk zijn (en even generaliseren): de Britten en Australiers zijn twee totaal verschillende volken! Wij kunnen ons volledig vinden in Dorothea's theorie: Australie is ontstaan als strafkolonie. De Britten stuurden hun delinquenten over zee, naar dat verre continent. Opgeruimd staat netjes! Delinquent was men echter al snel. Had iemand een brood gestolen: HOP, naar Australie! Had men een grote mond, HUP, op de boot ermee! Het gevolg was dat er een soort tweedeling van de persoonlijkheden ontstond. De brave Hendrikken bleven in Engeland achter, de opstandige, pittige karakters kwamen in Australie terecht. Zie hier de verklaring voor de grote verschillen in nationale psyche!
Als we na twee nachten borrelen met onze ' substituut opa en oma's' in regenachtige omstandigheden de camping verlaten, worden we uitgezwaaid en kijken we terug op een paar gezellige dagen met wereldwijze mensen.
En dan.... geen dure skydive, geen prijzige bungyjump. Adrenaline VOOR NIKS!
Als Auke de Bruce Highway op wil draaien, maken we een haakse bocht, braaf in zijn twee. We weten niet hoe het mogelijk is, maar totaal onverwacht beginnen de voorwielen van de auto te slippen. Gas loslaten leidt tot niets, de auto is stuurloos en lijkt steeds sneller te bewegen. Zonder enige controle knallen we op een vluchtheuvel, waar we bijna overheen vliegen de verkeerde rijhelft op.Op miraculeuze wijze stuiteren we er aan de goede kant van de weg weer af, waarbij de auto overhelt en bijna op zijn kant gaat. Ook dit gebeurt als door een wonder net niet en na nog wat glijden en draaien komen we uiteindelijk achterstevoren tot stilstand.
Wij zijn ongedeerd, en minder belangrijk maar toch ook wel relevant: ook de auto is onbeschadigd. Maar de schrik zit aardig in ons lijf en we staan nog een paar minuten met knikkende knieen bij te komen voordat Auke de auto weer de goede kant op draait en we met 80 kilometer per uur doorsukkelen naar Mackay. Daar aangekomen laten we direct de banden (waar we al eerder van geconstateerd hadden dat er weinig profiel op zat) controleren. Resultaat: per direct 3 nieuwe banden!
We beseffen dat we geluksvogels zijn dat onze schuifpartij zo goed is afgelopen en voelen ons stom vanwege het feit dat we iets dat we wantrouwden niet hebben laten controleren. Volgende keer zijn we pro-actiever!
Om onze schrik te vergeten gaan we op deze regenachtige dag lekker twee keer naar de bioscoop en de volgende dag schijnt de zon weer uitbundig.
We wandelen in Eungella National Park. HEEL langzaam, want de grote slang die voor ons op het pad ligt en vertikt om de benen te nemen, maakt dat we heel goed willen kijken waar we onze voeten neerzetten.
Ook lopen we continue door spinrag. Zowieso bepaald geen hobby van me, maar ronduit beangstigend met het idee dat er aan het eind van dat koordje een monsterlijk ding van hamsterformaat kan zitten! ;)
Natuurlijk zien (en horen) we heel veel moois.
Schitterende bossen, ook hier belachelijk veel vogels en vanaf onze camping op een plateau prachtig uitzichten over de vallei.
Andere mooie plaatjes:
- Laag overvliegende pelikanen
- Een enorme zeeschildpad bij het strand
- Een in een boom klimmende goanna
Maar... om een lang verhaal kort te maken:
Ik kom na spinnen, varanen, slangen en een uit-de-bocht ervaring terug op mijn bewering dat we gebrek aan avontuur ervaren.
Genoeg indrukken weer voor een week!
PS:
- Wil: wat een sfeervol Engeland verslag. Klinkt als mooie plaatsjes, inspannen en ontspannen. Enne... een koelkastmagneetje als trofee.. hihi! Dat doen wij ook in elk land waar we komen!
Trouwens: respect! ... ik (Ramona) ben wel een beetje jaloers.. bij mij horen ze altijd di-rect aan mijn accent waar ik vandaan kom, hoe hard ik ook mijn best doe!
- Ben... dromen over nieuwe reizen is ook heel fijn. Volgens mij las ik in je laatste verslag dat je over Mali dacht? Dat moet ook een heel avontuur zijn.
- Sandeman: we komen graag ons tentje een keer in je tuin in Nieuwegein planten. Enne... Nieuwegein is nog altijd mijn geboortestad, dus ik ben een beetje fan :)
- Wow... Jasmijn al 3! Wout al 1! Gefeliciteerd!
- Cees en Ellij, leuk jullie in NZ te gaan zien! Ik ben zo benieuwd hoe jullie de reis gaan ervaren. Nieuw Zeeland blijft ons paradijs!
- Martin: haha! Zolang Auke niet - zoals ooit in Frankrijk - een cafe creme (met een streepje op de laatste e in plaats van op de een na laatste) bestelt, ben ik al lang tevreden :)
- Harriet: hond-jes?!! We hebben wat gemist! Wanneer zijn die geadopteerd? Hoeveel zijn het er? Hoe heten ze?
- Mark, volg je de films nog een beetje? Wat vond je van 'Tropic Thunder'? En 'In Bruges'? (die laatste vonden we geweldig!)
- Said, dankjewel, fijn om weer te weten waar we wonen!
Soms zit het mee.. soms zit het tegen.
We belanden op een camping bij Etty Bay (die naam alleen al klinkt ook nergens naar..), waar het begint te regenen zodra we ons op het strand geinstalleerd hebben, er een enorme varaan rond de camper stampt en we 's avonds letterlijk belaagd worden door honderden muggen. Ouderwets om 18.00u naar binnen dus en ik durf er 's nachts niet meer uit, vanwege die dreigend rondklossende varaan.
Een beduidend meer toeristische, maar wel erg ontspannen plek is Mission Beach. Een camping aan het strand en prachtig weer, dus we maken gebruik van de gelegenheid om op deze heerlijke tropische zandstrook omringd door palmbomen bij te bruinen.
Maar: all good things must come to an end.. we reizen door.. en komen terecht op natuurcamping bij Paluma Range. Slechts een paar gasten, waaronder een koppel van hoge leeftijd dat op de hoes van hun reservewiel de slogan hanteert: 'adventure before dementia'. Geweldig!
Weinig faciliteiten, veel natuur. Natuur is in deze context.... spinnen!
Ik heb er een gewoonte van gemaakt de binnenkant van de wc-deur te bekijken, voordat ik hem dicht trek en altijd even de wc pot te checken op achtpotige wezens. Niet onterecht, zo blijkt. Ik stap de wc in en op het moment dat ik de deur naar me toe trek, zie ik een forse spin naast de klink zitten. Ander hokje maar...
Ik ben best trots op het feit dat ik niet heel hard heb gegild - of op de wc pot ben gesprongen, huilend wachtend op hulp - en bedenk dat ik in een aantal maanden reizen toch maar mooi geleerd heb wat minder schrikachtig op dit soort situaties te reageren.
Wanneer ik 's avonds mijn tanden sta te poetsen, zie ik achter me op de muur een paar grote donkere schaduwen. Als ik er met mijn hoofdlamp op schijn, mist mijn hart drie slagen. Een kleine meter bij me vandaan zitten de drie grootste spinnen die ik ooit gezien heb! Langzaam tilt er een zijn poten op en gaat aan de wandel. I'm out of here!!
De reis gaat verder naar Conway National Park, waar we op zoek gaan naar een camping.
We installeren ons uiteindelijk op een rustig ogende kampeerplek, die zich bij nadere inspectie blijkt te richten op de 'grey nomads', de rondreizende gepensioneerde Australiers.
We kunnen er deelnemen aan handwerkochtendjes, bingo en ochtendgymnastiek en het licht gaat hier om 21.30u uit. Echt iets voor ons! ;)
Maar... de faciliteiten zijn werkelijk fantastisch en in de keuken raken we aan de praat met mensen die ons interessante geschiedenislessen over Australie weten te verzorgen.
Zo vindt Dorothea dat Australie een republiek moet worden. Het land is nu onderdeel van de commonwealth en valt dus onder de koningin van Engeland. Maar laten we eerlijk zijn (en even generaliseren): de Britten en Australiers zijn twee totaal verschillende volken! Wij kunnen ons volledig vinden in Dorothea's theorie: Australie is ontstaan als strafkolonie. De Britten stuurden hun delinquenten over zee, naar dat verre continent. Opgeruimd staat netjes! Delinquent was men echter al snel. Had iemand een brood gestolen: HOP, naar Australie! Had men een grote mond, HUP, op de boot ermee! Het gevolg was dat er een soort tweedeling van de persoonlijkheden ontstond. De brave Hendrikken bleven in Engeland achter, de opstandige, pittige karakters kwamen in Australie terecht. Zie hier de verklaring voor de grote verschillen in nationale psyche!
Als we na twee nachten borrelen met onze ' substituut opa en oma's' in regenachtige omstandigheden de camping verlaten, worden we uitgezwaaid en kijken we terug op een paar gezellige dagen met wereldwijze mensen.
En dan.... geen dure skydive, geen prijzige bungyjump. Adrenaline VOOR NIKS!
Als Auke de Bruce Highway op wil draaien, maken we een haakse bocht, braaf in zijn twee. We weten niet hoe het mogelijk is, maar totaal onverwacht beginnen de voorwielen van de auto te slippen. Gas loslaten leidt tot niets, de auto is stuurloos en lijkt steeds sneller te bewegen. Zonder enige controle knallen we op een vluchtheuvel, waar we bijna overheen vliegen de verkeerde rijhelft op.Op miraculeuze wijze stuiteren we er aan de goede kant van de weg weer af, waarbij de auto overhelt en bijna op zijn kant gaat. Ook dit gebeurt als door een wonder net niet en na nog wat glijden en draaien komen we uiteindelijk achterstevoren tot stilstand.
Wij zijn ongedeerd, en minder belangrijk maar toch ook wel relevant: ook de auto is onbeschadigd. Maar de schrik zit aardig in ons lijf en we staan nog een paar minuten met knikkende knieen bij te komen voordat Auke de auto weer de goede kant op draait en we met 80 kilometer per uur doorsukkelen naar Mackay. Daar aangekomen laten we direct de banden (waar we al eerder van geconstateerd hadden dat er weinig profiel op zat) controleren. Resultaat: per direct 3 nieuwe banden!
We beseffen dat we geluksvogels zijn dat onze schuifpartij zo goed is afgelopen en voelen ons stom vanwege het feit dat we iets dat we wantrouwden niet hebben laten controleren. Volgende keer zijn we pro-actiever!
Om onze schrik te vergeten gaan we op deze regenachtige dag lekker twee keer naar de bioscoop en de volgende dag schijnt de zon weer uitbundig.
We wandelen in Eungella National Park. HEEL langzaam, want de grote slang die voor ons op het pad ligt en vertikt om de benen te nemen, maakt dat we heel goed willen kijken waar we onze voeten neerzetten.
Ook lopen we continue door spinrag. Zowieso bepaald geen hobby van me, maar ronduit beangstigend met het idee dat er aan het eind van dat koordje een monsterlijk ding van hamsterformaat kan zitten! ;)
Natuurlijk zien (en horen) we heel veel moois.
Schitterende bossen, ook hier belachelijk veel vogels en vanaf onze camping op een plateau prachtig uitzichten over de vallei.
Andere mooie plaatjes:
- Laag overvliegende pelikanen
- Een enorme zeeschildpad bij het strand
- Een in een boom klimmende goanna
Maar... om een lang verhaal kort te maken:
Ik kom na spinnen, varanen, slangen en een uit-de-bocht ervaring terug op mijn bewering dat we gebrek aan avontuur ervaren.
Genoeg indrukken weer voor een week!
PS:
- Wil: wat een sfeervol Engeland verslag. Klinkt als mooie plaatsjes, inspannen en ontspannen. Enne... een koelkastmagneetje als trofee.. hihi! Dat doen wij ook in elk land waar we komen!
Trouwens: respect! ... ik (Ramona) ben wel een beetje jaloers.. bij mij horen ze altijd di-rect aan mijn accent waar ik vandaan kom, hoe hard ik ook mijn best doe!
- Ben... dromen over nieuwe reizen is ook heel fijn. Volgens mij las ik in je laatste verslag dat je over Mali dacht? Dat moet ook een heel avontuur zijn.
- Sandeman: we komen graag ons tentje een keer in je tuin in Nieuwegein planten. Enne... Nieuwegein is nog altijd mijn geboortestad, dus ik ben een beetje fan :)
- Wow... Jasmijn al 3! Wout al 1! Gefeliciteerd!
- Cees en Ellij, leuk jullie in NZ te gaan zien! Ik ben zo benieuwd hoe jullie de reis gaan ervaren. Nieuw Zeeland blijft ons paradijs!
- Martin: haha! Zolang Auke niet - zoals ooit in Frankrijk - een cafe creme (met een streepje op de laatste e in plaats van op de een na laatste) bestelt, ben ik al lang tevreden :)
- Harriet: hond-jes?!! We hebben wat gemist! Wanneer zijn die geadopteerd? Hoeveel zijn het er? Hoe heten ze?
- Mark, volg je de films nog een beetje? Wat vond je van 'Tropic Thunder'? En 'In Bruges'? (die laatste vonden we geweldig!)
- Said, dankjewel, fijn om weer te weten waar we wonen!
-
06 September 2008 - 12:47
Monica:
Hoi Ramona en Auke,
Wat een enge ervaring die slippartij, gelukkig goed afgelopen maar ik kan mij voorstellen dat de schik er in zit.
Wat een prachtig verhaal verder en die foto's schitterend om te zien, wel eng hoor met al die beesten maar ja dat hoort er bij.
Gaaf dat je ouders naar Nieuw Zeeland komen een hele leuke afsluitig voor jullie ook.
Nog heel veel plezier en succes en tot horens,
groetjes Monica en Ries
-
06 September 2008 - 13:01
Gerda:
Lieve Auke en Ramona,
Wat een schrik! Dat jullie nog verder konden rijden zeg, ik zou direct stoppen met rijden en er even niet meer aan denken om in een auto te stappen. Geen best idee in the middle of nowhere, maar mijn beenspieren zouden weigeren denk ik. Dit is niet het avontuur wat je zoekt, dit is te onvoorspelbaar. Getver! Niet meer aandenken is de beste optie, maar lukt dat of maak je het iedere avond voor je in slaap valt weer mee? Of iedere keer als er een enge bocht komt......gelukkig hebben jullie nu betere banden, dan moet het niet meer kunnen gebeuren. Bedank de beschermengeltjes ook maar namens mij!
Wat een bijzondere bomen daar, prachtig!! De pandanus is echt mooi en op de foto waar ' stoere bomen' op staat, groeien denk ik klimplanten tegen de stam aan, het ziet eruit als een prachtig haakwerk! De kookaburra lijkt wel wat op een forse ijsvogel, wie weet is dat de ' criminele' ijsvogel, omdat hij iedereen uitlacht. Leuke verklaring van karakters trouwens, het verschil tussen de Engelsen en de Australiers, zou goed kunnen kloppen, tenslotte zijn karaktereigenschappen erfelijk. De Australiers zijn dan toch goed terecht gekomen zo te horen, misschien moeten ze de Engelsen daar wel dankbaar voor zijn.
Die enorme spinnen.....inderdaad knap dat je niet gaat gillen, ik ben niet bang voor spinnen, maar het formaat hamster kom ik toch liever niet tegen. Zijn de spinnen ook giftig? En die varaan, die eet toch ook geen mensen vlees? Die ruimt denk ik de muggen op, hoewel hij zich dan niet goed van zijn taak kwijt. Misschien zijn muggen een te kleine prooi voor hem.
Hier in Delft gaat alles zijn gangetje, Iris is ook weer naar school, ze fietst naar Vlaardingen oost, dus dat is ongeveer een uur fietsen, nu al drie dagen in de regen. Gelukkig fietst ze samen met haar beste vriendin: Elaine, ze hebben de grootste lol tijdens de fietstochtjes als ik die verhalen zo hoor. De eerste lessen op de opleiding PW (Pedagogisch Werk) zijn ook goed bevallen, dus het ziet er positief uit. Mijn eerste werkweek zit er ook alweer op en dat is weer als vanouds, niks veranderd.
Verder weinig te melden, dus tot schrijfs maar weer!
Knuffel van Gerda -
06 September 2008 - 14:24
Mirja:
Hoi R&A,prima al weer weten dat het goed met jullie gaat.Het was wel even schrikken!!! Wij waren vorige zondag aan het zeilen op de Kaag.Op het eiland was ook overal duizenden spinnewebben met flinke spinnen erin.Onze November was gek aan het worden. Zij was zo bang ,IIIIK! Het aller beste, wens Mirja -
07 September 2008 - 10:39
Martin:
Eerst de spinnen en de varaan nu een echte glijder met de auto... Wat een schrik hopelijk gaat het nu weer beter! (o ja, in Nederland vervangen ze altijd de banden per set van twee om de grip aan beide zijden van een as zoveel mogelijk identiek te houden).
Het allerbeste, Martin -
07 September 2008 - 10:46
Harriet:
Hoi,
Dat lijkt me geen pretje om zo machteloos achter het stuur te zitten en maar af te wachten hoe zo'n slippartij zich verder ontwikkelt! Geluk gehad! We hebben nu inderdaad 2 hondjes uit het asiel. Rakker was ziek en is overleden eind mei. Deze 2 hondjes hebben we een week of 8 en bleken gevonden in het bos samen, en moesten ook samen geplaatst worden. Ze waren sterk vermagerd, vooral Makker, die begint goed op te knappen en te leven, te reageren en zelfs al wat te spelen! Max is er fysiek beter aan toe. Samen en thuis zijn ze heel lief en gezellig en ook gehoorzaam. Samen buiten uitlaten aan de lijn is nog een probleem, maar we zijn goed aan het oefenen. Veel werk dus, maar terugsturen doen we nu niet meer, dus werk aan de winkel. Ze gaan langzaam vooruit, vooral Max is erg nerveus buiten, maar met een bal in de bek, kan hij de halve wereld aan! Verder gaat het hier goed, Maartje met veel plezier aan haar tweede jaar begonnen, mode en Matthijs net gestart op de Erasmus. Frans en ik maken veel muziek en werken ook nog een beetje...
Liefs, Harriet. -
07 September 2008 - 12:42
Jan&Maria:
Lieve Ramona en Auke,
Ondanks dat jullie in je berichten nog wel eens spraken over 'gebrek aan avontuur' komt dat bij het thuisfrond absoluut niet zo over! Elke keer weer spannende dingen te lezen. Nadat Ramona haar 'roadchauffeuse-drrom'vrijwilliger aan de kant had gezet, dachten wij met ervaren Auke achter het stuur geen enge rijverhalen meer te krijgen, maar tot onze verbazing is Nicky Lauda er niks bij!!! Super dat jullie er zo goed van af gekomen zijn.
En de dagen met de 'ouwe bessies' waren wellicht goed om ook weer even een pas op de plaats te maken (behalve bingo enzo ook nog meegedaan aan een rollator race?).
Dank voor het steeds deelgenoot mogen zijn van jullie avonturen; wij genieten er met volle teugen van, en ook van de prachtige foto's.
Veel liefs en een dikke knuffel.
Jan&Maria. -
07 September 2008 - 14:59
Wil Venema:
Holy Macaroni! Dat is een avontuur, dat ik niet graag nadoe :( Slippen is niet mijn idee van een leuk avontuur. En het gaat ZO snel ... zo snel kun je het niet navertellen of schrijven. Gelukkig komen jullie er heel goed vanaf. Die beschermengels hadden het even druk - maar ze hebben goed werk geleverd!
Het is een rare symbiose, hè, tussen Britten en Australiërs? En de wetgeving van destijds was ook al niet echt geweldig. Zo'n brood stelen (je verging van de honger als je arm was) was inderdaad óf een 'capital offence' (en legde je het loodje) óf je werd verbannen (en legde je onderweg of bij het betreden van het nieuwe land het loodje). Het was lood om oud ijzer ... pun intended :)
Dank voor het lezen van het reisverslag. Wij genieten nog heel erg na bij het zien van onze foto's en film. Eigenlijk willen we hier helemaal niet zijn ...
Heel veel plezier en *rustige* avonturen gewenst ... -
07 September 2008 - 20:25
Jolien:
Zeg, wil je me niet meer zo laten schrikken... Best leuk om mee te leven met je verhalen, maar zo de spanning opbouwen kan ik niet goed aan hoor! Ik zag het busje al naast de afgrond liggen en auke met iets wat gebroken was ernaast. Nou weet ik dat Auke snel herstelt, maar om dat nou uit te gaan testen.. pff.
Maar goed, het spinnenverhaal relativeert wel weer de grote (?) spinnen die ik hier wel eens in Nederland tegenkom. Vanmorgen zag Marc in de douche zo'n aangenaam vriendje, die ik niet scherp kon zien omdat ik geen lenzen in had. Hij maakt al de opmerking dat dit waarschijnlijk niks was bij de spinnen die jullie tegenkomen, maar toen ik vanavond dat 'spinnetje'(niet zo erg groot maar vooral erg zwart) midden in de badkamer zag hangen en er bijna tegenaan liep, was ik toch wat minder aangenaam verrast.. He, ik/we sturen nog even een uitgebreidere mail deze week. Nu ga ik mijn bedje opzoeken omdat ik morgen weer moet werken (!).
Liefs jo -
08 September 2008 - 11:26
Rob:
Vindt het erg interessant om te horen wat jullie voor bijzondere dieren tegenkomen. Kan ik erover nadenken of ik dat ook wil trotseren.
Veel plezier nog!! -
09 September 2008 - 06:05
Tilly:
Net als alle anderen reageren; was me dat even schrikken om te lezen van jullie slippartij. Maar jullie zijn natuurlijk alweer vol van andere indrukken, gelukkig maar. Wel een veilig idee dat je nu weer op nieuwe banden rijdt (maar 3??).
De foto's zijn wederom prachtig en het is heerlijke ontspanning om 's avonds in alle rust via een print jullie avonturen uitgebreid te lezen. Héérlijk al die mooie indrukken en belevenissen.
Straks heel veel groeten bij Tante Thea en Joop.
Ik ben benieuwd naar foto's aldaar. Kunnen we ze vergelijken met de plakboeken die ze hier hebben laten zien.
Enjoy the ride en nog heel veel avontuur toegewenst.
Lieve groeten van Tilly -
09 September 2008 - 11:02
Lida:
Hello Ramona en Auke.... ik sluit me aan bij de bovenstaande reacties....was dat indeed schrikken van jullie slippartij; de zenuwen gierde door mijn keel bij het lezen van deze nare ervaring. Gelukkig is het goed afgelopen en bleven jullie cool (alhoewel?) om toch meteen weer in de auto te stappen. Ik denk dat ik nog iets langere tijd nodig had om mijn knieën onder controle te hebben. En wat een dierenwereld: ik bibber als ik lees van de stappende varaan rond de auto... de goanna's in de bomen zijn ook niet bepaald een huisdiersoort waar je vertederd door raakt humm, humm; en de slang die op jullie pas kwam; brrr... maar bovenal griezel ik van de spinnen!! Daar ben ik echt bang voor hoor: ik krijg al een verhoogde hartslag bij het lezen alleen al en ril bij de gedahcte om door spinnenrag te lopen - getsie. Ik moet er niet aan denken om ze zo groot en zo dichtbij te zien/hebben. Gelukkig heeft de natuur ook prachtige bossen en schitterende dieren; de vogels in alle kleuren en soorten en dan hun gezang - ha, das pas genieten! Die paar dagen bij de 'senioren' aussies waren ook gezellig; zeer zeker hun verhalen die ze vertelden en de 'tips' die ze geven bij het vervolgen van jullie reis er zitten toch wel leuke dingen bij of om te onthouden. Ik hoop dat jullie weer heerlijk van de komende belevenissen gaan genieten. Zelf ga ik met Spiro aanstaande maandag voor bijna 2 maanden naar mijn schoonfamilie in griekenland. Ik doe mijn best om van jullie avonturen op de hoogte te blijven naar geef anders bij thuiskomst nog wel en 'alsnog' reactie. Voor nu toi toi toi en lieve groetjes... -
10 September 2008 - 19:27
Heleen:
Jullie maken ook wel echt álles mee, wel erg fijn om te lezen dat het zo goed is afgelopen!
Bij jouw verhaal over die spinnen gingen mijn haren recht overeind staan..ik was dus wel echt keihard gaan gillen. Als ik het alleen al lees krijg ik al de kriebels. Dat reizen is dus goed voor je, ik ben trots op je!! Het is de eerste stap in de goede richting en als je over een hele tijd weer in Nederland bent dan vind je de spinnen hier gewoon schattig,haha!
Geniet ze samen!
Liefs,
Heleen -
10 September 2008 - 20:27
Jan En Gerrie:
Wat waren we blij dat we al telefonisch waren bijgepraat want het verslag lezend begon de adrenaline ondanks dat bij ons toch nog heftig te stromen! Gelukkig is het goed afgelopen en rijden jullie nu met DRIE nieuwe banden rond! Houd nr. 4 maar goed in de gaten! :)
Ook weer een leuk stukje geschiedenis over een land wat we op deze manier zonder al teveel zelfstudie steeds beter leren kennen! En natuurlijk hebben we ook weer genoten van de prachtige foto's! Lieve groetjes van paM en maM -
13 September 2008 - 10:49
Hoi Auke En Ramona:
Still going strong!
Bedankt voor jullie leuke verhalen. En goed dat jullie nog heel zijn. Die spinnen zijn idd erg vervelend, zo groot als je hand met vieze haren Getver! Maar je wordt er wel stoerder van! Ik ga volgende week weer beginnen met een nieuwe opdracht bij NS HIspeed, heb ik wel zin in! Groetjes en enjoy Michel
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
