Cruising Lombok & Surviving Perama
Door: Ramona
06 Juli 2008 | Indonesië, Batavia
Vanuit Senggigi, het uitgestorven toeristencentrum van Lombok, besluiten we per huurauto het Lombok te verkennen.
Kosten: 15 euro per dag voor een grote Toyota. Benodigdheden: 35 eurocent per liter benzine (auto wordt met lege tank aangeleverd) en stalen zenuwen.
Waar in de rijles constant wordt gehamerd op 'ver voor je uitkijken', moet je dat hier echt direct vergeten. Alles gebeurt binnen een halve meter van de auto. Op en rond de weg rondscharrelende geiten, koeien, kippen, katten en honden, die uit het niets de weg oplopen. Spelende kinderen half op de weg, brommers die ons links en rechts inhalen en brommers die zonder kijken vlak voor de auto uit stilstand de weg op komen draaien. Op hol geslagen paardenkarren, met mensen volgeladen vrachtwagens die zonder te waarschuwen stilstaan en dan ook nog eens overal obstakels op de slechts een rijstrook tellende weg. Voor zover je de weg uberhaupt kunt vinden tussen de gaten.
Los van duizend-en-een indrukken tijdens het rijden, is het ons niet gelukt een goede plattegrond van Lombok te bemachtigen (dat soort dingen lijken ze hier simpelweg niet te hebben). Borden zijn extreem dun gezaaid en communicatiepatronen verlopen hier iets anders dan thuis. Mensen vinden het vervelend om nee te zeggen, dat wordt dus ook kosten wat kost vermeden. Als men niet aan een verzoek wil voldoen, draait men eromheen. Als men iets niet weet, geeft men dat niet toe. Het gebeurt dan ook regelmatig dat we de weg vragen en dat men terplekke een route en afstand bedenkt, die uiteindelijk helemaal niet blijkt te kloppen. We verdwalen meer dan eens, maar Lombok is niet groot en linksom of rechtsom.. uiteindelijk bereiken we wel ons doel.
Lombok is..
Prachtig! Schitterende kustroutes en een spectaculair binnenland met Gunung Rinjani (vertaling: hoge berg) inderdaad als letterlijk hoogtepunt.
Lombok is..
In elk geval in deze tijd van het jaar heel erg ontoeristisch. Onze rit leidt door arme dorpen met bamboe hutten. Accomodatie beperkt zich tot enkele plekken en waar we komen, zijn we altijd de enige gasten.
Lombok is ook...
Chaotisch en prikkelrijk. Je moet het meemaken om het te 'voelen', want er is geen beginnen aan om te beschrijven hoeveel je ziet tijdens een simpel autoritje.
Kat jaagt op kip, kip pikt naar kat, kind klimt in boom, vrouwen lopen met kilo's vracht op hun hoofd, afgeladen fietsen/brommers/vrachtwagens met je kunt het zo gek niet bedenken erop, man zit midden op de weg scooters te repareren, meisje grilt vissen voor mannen die aan de weg werken, etc. etc.
En dan tussen al die chaos ineens iets universeels. De ijscoman!
Op de fiets bezoekt hij het dorp, koelbox op de bagagedrager, ouder met hoorntjes aan het stuur, een electronisch jingle bells deuntje uit een kleine luidspreker. Een hummeltje van een jaar of 3 in een vies, veel te groot t-shirt komt op blote moddervoeten dolblij de hut uit stuiteren met een verfrommeld rupiah briefje in de hand.
Van zo'n aanblik kunnen we dan samen nog een uur nagenieten.
De kindertjes zijn hier zowieso hartebrekers. Kleine jongetjes die willen 'high fiven' als je langsloopt, of hummels die met de auto meerennen en hem 'aan duwen', zodra je start. En allemaal nog zo jong dat ze niks willen verkopen, hun grote glimlach is helemaal gratis en geeft heel veel positieve energie!
En Lombok is..
ERG Indonesich! Engels wordt hier beduidend minder gesproken. Wat Lombok spraakverwarringen:
- Man (wijst ons de weg en gebaart naar rechts): ' now you go lept'. Wij (dezelfde kant op wijzend), 'you mean right?'. Man: 'NO! you go lept!'. Wij 'but this (opnieuw de door hem gewezen richting op wijzend) is right..'. Man (nu zowaar zuchtend en lichtelijk geirriteerd): 'You go Le-hept!'.
Uhm.. we zoeken het zelf wel uit..
- Elke ochtend gaat het mis met de bestelling. Ramona; 'a cup of tea please'. Ober: 'Kopi' (koffie)?
- Andere bestelling. Ramona: 'I need some time, it's hard to choose'. Ober: 'oh.. only juice?' Ramona: 'no, gado gado for me please'. Auke: 'for me too!'. Ober: 'Two what?'.
Veel handen en voetenwerk en veel hilariteit dus. Spaans was toch echt makkelijker!
Als we na drie dagen rondtouren de auto zonder blikschade inleveren zijn we opgelucht en vele ervaringen rijker. Vooral ik heb me in zowel positieve als negatieve zin nog nooit zover van huis gevoeld. We genieten van de ervaringen, maar kunnen ook al uitkijken naar de wat meer vertrouwde wereld van Australie!
Terug in Senggigi checken we in in een guesthouse waar de gasten mee eten met het personeel. We hebben het er erg naar ons zin en ontmoeten er de Utrechtse Jori en Jacco en de Amsterdamse juffen Willemijn en Eva, die allen tegelijk met ons op de boot naar Flores blijken te zitten.
Met dit goede gezelschap melden we ons donderdagochtend bij Perama, om in drie dagen vanaf Labuhan Lombok boven Sumbawa langs naar Komodo en vervolgens naar Flores te varen.
Perama staat bekend als een van de veiliger organisaties in Indonesie. We hebben we een radio aan boord, evenals zwemvesten en een reddingsboot, wat in Indonesie nogal een luxe is. Dit betekent echter niet dat de reis ook comfortabel is.
Op de kleine boot worden 29 mensen gepropt, van wie er 13 in cabins slapen en 16 op het dek.
Alle mensen, jong en oud, delen een behoefte aan avontuur en reislust en met elkaar hebben we gelukkig een erg goede tijd.
Dat is wel nodig ook, want de boottocht is heftig! Wij slapen zoals gemeld op het dek, waar de matjes die ons toebedeeld worden simpelweg de rieten matjes zijn die je meeneemt naar het strand. Wat onze slaapomstandigheden nog iets spartaanser maakt, is het feit dat er op het dek bij lange na geen plek voor 16 mensen is om uitgestrekt te liggen. We liggen dus als haringen in een ton op een veel te klein stukje vloer, niet in staat om te draaien en we voelen elk botje in ons lijf.
Maar.. gedeelde smart is 1/16e smart en we vinden het vooral een grappig avontuur...totdat de boot in heftig vaarwater terecht komt en de golven zo hoog zijn dat ze over de boeg slaan en door het trappengat op het benedendek voor het nodige spektakel zorgen. Ook door de open ramen, die met luifels afgedekt zijn komen golven water naar binnen en we houden het niet droog!
Behalve nat, overbevolkt en oncomfortabel, vind ik - net als een groot aantal anderen - het allemaal ook wel eng. Ons kleine, houten bootje tolt keihard heen en weer op de golven. De eerste zeeziektesymptomen komen opspelen en we horen de boot aan alle kanten kraken.
Met mijn levendige fantasie zie ik de boot al 10 keer zinken. Wat ook niet helpt is de kapitein.. Ik stel me een kapitein voor als grote, ruige zeebonk met een ankertatoeage op zijn arm. Onze kapitein is echter een mannetje van 1.50m in een oude joggingbroek en met nog zo'n 2 tanden in zijn mond.. doen ze hier ook aan vaarbewijzen, of mag elke dronken local de boot besturen?
Gelukkig bespeuren we geen enkel signaal van paniek onder de bemanning, wat mij onze situatie wel redelijk doet relativeren. Ik heb gewoon geen zeebenen en ben niet zoveel gewend.
De nacht duurt lang, maar langzaam wordt het licht en hoewel de tweede nacht qua omstandigheden bepaald niet beter is, is iedereen zo uitgeput en is ons vertrouwen na de eerste nacht overleefd te hebben, wat gegroeid. Het lukt dus zowaar om wat te slapen.
De sfeer aan boord is prima en de prachtige zons op- en ondergangen plus de frequente tussenstops op paradijselijke eilandjes met het fijnst denkbare zand en de helderst denkbare zee maken de slechte nachten helemaal goed.
Komodo is jammer genoeg geen succes, aangezien we aan een corrupte ranger worden toebedeeld die geld van ons probeert af te troggelen en zoveel herrie maakt dat elke eventuele varaan ongetwijfeld de benen neemt.
Gelukkig zullen we een herkansing krijgen, want op de terugweg (ja.. we hebben nog twee van zulke luxe overnachtingen tegoed :D) varen we via Rinca, waar de varanen vaker gezien schijnen te worden. Duimen dus maar!!
Eerst zullen we echter een dag of 6 doorbrengen op Flores.
Morgen nemen we het openbaar vervoer naar Bajawa. Met een beetje mazzel betekent dat 10 uur reizen op een veel te klein stoeltje op een bochtige weg vol gaten tussen kotsende locals. Maar we hebben wel weer zin in wat avontuur. Op 11 juli varen we terug naar Lombok, waar we de 13e weer aankomen. Ons plan is om daarna terug te reizen naar Ubud om een crematieplechtigheid bij te wonen en vervolgens nog naar Yogjakarta te vliegen voor het bezoeken van de Borobodur.
Maar eerst dus Flores.. rustig (we worden NIET lastig gevallen, heerlijk!) en onontwikkeld. Wat betekent: voorlopig geen internet. We verwachten rond half juli weer in de lucht te zijn.
Tot die tijd... take care en we spreken elkaar later!
X
Ramona en Auke
PS:
- Foto's volgen over een paar weken, als we weer ergens een goede verbinding vinden.
- Han, bedankt voor je bemiddeling!!
- Maarten, alvast van harte!
Kosten: 15 euro per dag voor een grote Toyota. Benodigdheden: 35 eurocent per liter benzine (auto wordt met lege tank aangeleverd) en stalen zenuwen.
Waar in de rijles constant wordt gehamerd op 'ver voor je uitkijken', moet je dat hier echt direct vergeten. Alles gebeurt binnen een halve meter van de auto. Op en rond de weg rondscharrelende geiten, koeien, kippen, katten en honden, die uit het niets de weg oplopen. Spelende kinderen half op de weg, brommers die ons links en rechts inhalen en brommers die zonder kijken vlak voor de auto uit stilstand de weg op komen draaien. Op hol geslagen paardenkarren, met mensen volgeladen vrachtwagens die zonder te waarschuwen stilstaan en dan ook nog eens overal obstakels op de slechts een rijstrook tellende weg. Voor zover je de weg uberhaupt kunt vinden tussen de gaten.
Los van duizend-en-een indrukken tijdens het rijden, is het ons niet gelukt een goede plattegrond van Lombok te bemachtigen (dat soort dingen lijken ze hier simpelweg niet te hebben). Borden zijn extreem dun gezaaid en communicatiepatronen verlopen hier iets anders dan thuis. Mensen vinden het vervelend om nee te zeggen, dat wordt dus ook kosten wat kost vermeden. Als men niet aan een verzoek wil voldoen, draait men eromheen. Als men iets niet weet, geeft men dat niet toe. Het gebeurt dan ook regelmatig dat we de weg vragen en dat men terplekke een route en afstand bedenkt, die uiteindelijk helemaal niet blijkt te kloppen. We verdwalen meer dan eens, maar Lombok is niet groot en linksom of rechtsom.. uiteindelijk bereiken we wel ons doel.
Lombok is..
Prachtig! Schitterende kustroutes en een spectaculair binnenland met Gunung Rinjani (vertaling: hoge berg) inderdaad als letterlijk hoogtepunt.
Lombok is..
In elk geval in deze tijd van het jaar heel erg ontoeristisch. Onze rit leidt door arme dorpen met bamboe hutten. Accomodatie beperkt zich tot enkele plekken en waar we komen, zijn we altijd de enige gasten.
Lombok is ook...
Chaotisch en prikkelrijk. Je moet het meemaken om het te 'voelen', want er is geen beginnen aan om te beschrijven hoeveel je ziet tijdens een simpel autoritje.
Kat jaagt op kip, kip pikt naar kat, kind klimt in boom, vrouwen lopen met kilo's vracht op hun hoofd, afgeladen fietsen/brommers/vrachtwagens met je kunt het zo gek niet bedenken erop, man zit midden op de weg scooters te repareren, meisje grilt vissen voor mannen die aan de weg werken, etc. etc.
En dan tussen al die chaos ineens iets universeels. De ijscoman!
Op de fiets bezoekt hij het dorp, koelbox op de bagagedrager, ouder met hoorntjes aan het stuur, een electronisch jingle bells deuntje uit een kleine luidspreker. Een hummeltje van een jaar of 3 in een vies, veel te groot t-shirt komt op blote moddervoeten dolblij de hut uit stuiteren met een verfrommeld rupiah briefje in de hand.
Van zo'n aanblik kunnen we dan samen nog een uur nagenieten.
De kindertjes zijn hier zowieso hartebrekers. Kleine jongetjes die willen 'high fiven' als je langsloopt, of hummels die met de auto meerennen en hem 'aan duwen', zodra je start. En allemaal nog zo jong dat ze niks willen verkopen, hun grote glimlach is helemaal gratis en geeft heel veel positieve energie!
En Lombok is..
ERG Indonesich! Engels wordt hier beduidend minder gesproken. Wat Lombok spraakverwarringen:
- Man (wijst ons de weg en gebaart naar rechts): ' now you go lept'. Wij (dezelfde kant op wijzend), 'you mean right?'. Man: 'NO! you go lept!'. Wij 'but this (opnieuw de door hem gewezen richting op wijzend) is right..'. Man (nu zowaar zuchtend en lichtelijk geirriteerd): 'You go Le-hept!'.
Uhm.. we zoeken het zelf wel uit..
- Elke ochtend gaat het mis met de bestelling. Ramona; 'a cup of tea please'. Ober: 'Kopi' (koffie)?
- Andere bestelling. Ramona: 'I need some time, it's hard to choose'. Ober: 'oh.. only juice?' Ramona: 'no, gado gado for me please'. Auke: 'for me too!'. Ober: 'Two what?'.
Veel handen en voetenwerk en veel hilariteit dus. Spaans was toch echt makkelijker!
Als we na drie dagen rondtouren de auto zonder blikschade inleveren zijn we opgelucht en vele ervaringen rijker. Vooral ik heb me in zowel positieve als negatieve zin nog nooit zover van huis gevoeld. We genieten van de ervaringen, maar kunnen ook al uitkijken naar de wat meer vertrouwde wereld van Australie!
Terug in Senggigi checken we in in een guesthouse waar de gasten mee eten met het personeel. We hebben het er erg naar ons zin en ontmoeten er de Utrechtse Jori en Jacco en de Amsterdamse juffen Willemijn en Eva, die allen tegelijk met ons op de boot naar Flores blijken te zitten.
Met dit goede gezelschap melden we ons donderdagochtend bij Perama, om in drie dagen vanaf Labuhan Lombok boven Sumbawa langs naar Komodo en vervolgens naar Flores te varen.
Perama staat bekend als een van de veiliger organisaties in Indonesie. We hebben we een radio aan boord, evenals zwemvesten en een reddingsboot, wat in Indonesie nogal een luxe is. Dit betekent echter niet dat de reis ook comfortabel is.
Op de kleine boot worden 29 mensen gepropt, van wie er 13 in cabins slapen en 16 op het dek.
Alle mensen, jong en oud, delen een behoefte aan avontuur en reislust en met elkaar hebben we gelukkig een erg goede tijd.
Dat is wel nodig ook, want de boottocht is heftig! Wij slapen zoals gemeld op het dek, waar de matjes die ons toebedeeld worden simpelweg de rieten matjes zijn die je meeneemt naar het strand. Wat onze slaapomstandigheden nog iets spartaanser maakt, is het feit dat er op het dek bij lange na geen plek voor 16 mensen is om uitgestrekt te liggen. We liggen dus als haringen in een ton op een veel te klein stukje vloer, niet in staat om te draaien en we voelen elk botje in ons lijf.
Maar.. gedeelde smart is 1/16e smart en we vinden het vooral een grappig avontuur...totdat de boot in heftig vaarwater terecht komt en de golven zo hoog zijn dat ze over de boeg slaan en door het trappengat op het benedendek voor het nodige spektakel zorgen. Ook door de open ramen, die met luifels afgedekt zijn komen golven water naar binnen en we houden het niet droog!
Behalve nat, overbevolkt en oncomfortabel, vind ik - net als een groot aantal anderen - het allemaal ook wel eng. Ons kleine, houten bootje tolt keihard heen en weer op de golven. De eerste zeeziektesymptomen komen opspelen en we horen de boot aan alle kanten kraken.
Met mijn levendige fantasie zie ik de boot al 10 keer zinken. Wat ook niet helpt is de kapitein.. Ik stel me een kapitein voor als grote, ruige zeebonk met een ankertatoeage op zijn arm. Onze kapitein is echter een mannetje van 1.50m in een oude joggingbroek en met nog zo'n 2 tanden in zijn mond.. doen ze hier ook aan vaarbewijzen, of mag elke dronken local de boot besturen?
Gelukkig bespeuren we geen enkel signaal van paniek onder de bemanning, wat mij onze situatie wel redelijk doet relativeren. Ik heb gewoon geen zeebenen en ben niet zoveel gewend.
De nacht duurt lang, maar langzaam wordt het licht en hoewel de tweede nacht qua omstandigheden bepaald niet beter is, is iedereen zo uitgeput en is ons vertrouwen na de eerste nacht overleefd te hebben, wat gegroeid. Het lukt dus zowaar om wat te slapen.
De sfeer aan boord is prima en de prachtige zons op- en ondergangen plus de frequente tussenstops op paradijselijke eilandjes met het fijnst denkbare zand en de helderst denkbare zee maken de slechte nachten helemaal goed.
Komodo is jammer genoeg geen succes, aangezien we aan een corrupte ranger worden toebedeeld die geld van ons probeert af te troggelen en zoveel herrie maakt dat elke eventuele varaan ongetwijfeld de benen neemt.
Gelukkig zullen we een herkansing krijgen, want op de terugweg (ja.. we hebben nog twee van zulke luxe overnachtingen tegoed :D) varen we via Rinca, waar de varanen vaker gezien schijnen te worden. Duimen dus maar!!
Eerst zullen we echter een dag of 6 doorbrengen op Flores.
Morgen nemen we het openbaar vervoer naar Bajawa. Met een beetje mazzel betekent dat 10 uur reizen op een veel te klein stoeltje op een bochtige weg vol gaten tussen kotsende locals. Maar we hebben wel weer zin in wat avontuur. Op 11 juli varen we terug naar Lombok, waar we de 13e weer aankomen. Ons plan is om daarna terug te reizen naar Ubud om een crematieplechtigheid bij te wonen en vervolgens nog naar Yogjakarta te vliegen voor het bezoeken van de Borobodur.
Maar eerst dus Flores.. rustig (we worden NIET lastig gevallen, heerlijk!) en onontwikkeld. Wat betekent: voorlopig geen internet. We verwachten rond half juli weer in de lucht te zijn.
Tot die tijd... take care en we spreken elkaar later!
X
Ramona en Auke
PS:
- Foto's volgen over een paar weken, als we weer ergens een goede verbinding vinden.
- Han, bedankt voor je bemiddeling!!
- Maarten, alvast van harte!
-
06 Juli 2008 - 10:46
Ome Joop &tante Thea:
H I Ramona & Auke
Jullie maken wel wat mee zeg, jullie hebben een jaar nodig om alles weer te vertellen
Leuk van je te horen zeg
have Funn Groetjes ome Joop & tante Thea bye bye -
06 Juli 2008 - 13:14
Sylvia Heistek:
Wat leuk te lezen dat Gili Meno nog steeds heel rustig is. Wij hebben er in 1996 ook aan het strand in een simpel hutje met gekko's, olielampen en douche onder de hemel gebivakkeerd, was geweldig! Verrassend om te lezen dat Gili Meno, Lombok e.d. nog steeds weinig toeristen trekken. Vreemd dat jullie op Komodo geen varanen hebben gezien: wij hebben er in 1996 tientallen enorme grote gezien, ze zijn hier ook groter dan op Rinca. Flores is ook rustig en mooi. Nog veel plezier. -
06 Juli 2008 - 13:42
Mirja :
Hoi ,inderdaad jullie zijn al weer een paar avontuulijke reizen rijker -heerlijk om te lezen .Sterkte ! -
06 Juli 2008 - 14:25
Gerda Hoogendam:
Hoi Auke en Ramona,
Gelukkig zijn jullie heel gebleven in dat drukke verkeer, heb jij ook gereden Ramona? Lekker om in een niet toeristische tijd in
Lombok te zijn, dan ziet alles er meer uit zoals het hoort, dat voelt ook beter! Die boot dat is eng, maar blijkbaar wen je aan alles! Overdag mooie dingen zien maakt veel goed. Voor de terugweg weet je alvast wat je te wachten staat! Ga je naar een crematie voor de lol? Is dat een attractie?
Hier loopt alles ook door: donderdag heeft Iris haar officiele diploma gekregen, dus nu is het echt! Ze is ook al naar een introdag geweest op haar nieuwe school. Frank heeft gisteren een optreden gehad met zijn nieuwe band in Hoek van Holland, daar was een festival waar alle in Hoek van Holland oefenende bands, speelden. Goede muziek, vooral de nummers die Frank heeft geschreven natuurlijk! De band daarna gebruikte nog het drumstel van de band van Frank (White noise), dus daar hebben we ook naar geluisterd: lekkere muziek om op te swingen. Op de muziek van Frank z'n band kon ik niet swingen want ik heb het opgenomen op de videocamera en had geen statief bij me. Volgende keer wel doen. Marije en Walter zijn weer veilig terug van hun vakantie in Kroatie, ze hebben een lekkere vakantie gehad: een combi van steden bezoeken en bakken op het strand. De schoolvakantie begint over twee weken, dus wij moeten nog even doorzetten. Drukte in de laatste weken en daarna rust! Ik kijk er al naar uit!
Jullie lekker genieten van het rustige Flores, veel leuke foto's maken en we schrijven elkaar weer als er contact is.
Knuffel van Gerda -
06 Juli 2008 - 15:14
Carola:
Hier is maar één woord voor nodig: GEWELDIG!!!! wat een avonturen.
Ik begin met aftellen (nog een kleine vier weken te gaan).
Liefs, Carool -
06 Juli 2008 - 22:06
Ben:
Hi Ramoon & Auk,
Ik heb vandaag maar weer eens even vrijgemaakt om de afgelopen verslagen te lezen. Fantastische ervaringen weer!!! gelukkig hebben julie de boottocht overleefd, klonk wel heftig zeg!! Ik ben reuze benieuwd naar de foto's. Voor mij is het voorbereiden begonnen, wassen, verzamelen, selecteren wat wel/niet mee en morgen beginnen met proppen. Zaterdag nog even een gafget gekocht, een outdoorhorloge met hoogte,temp,weermeting, gegevens van de hike kan achteraf teruglezen, etc... Dinsdag om 19.15 ga ik de lucht in, via madrid, twee uur wachten en dan 14 uur tot Santiago. Vervolgens gaat mijn avontuur beginnen. Ik kan bijna niet meer wachten en bijf jullie op afstand volgen.
Dikke kus, Ben -
07 Juli 2008 - 13:41
Lida:
Hallo Ramona en Auke. Weer eens enorm bedankt voor de uitstekende documentaire: ik zie alles zo voor me! Wat een belevenissen; de tochten in de auto, de reacties van de kinderen, de bus met al die hobbels en kuilen en de oversteek met de boot (oh, oh, oh wat zou ik het ook benauwd gehad hebben). Gelukkig reizen jullie onder een goed gesternte (als ik dat zo mag uitdrukken)! Al met al weer even genieten zowel voor jullie als voor de belangstellende 'achterblijvers' hier in Holland. Ik zie vol verlangen uit naar jullie volgende episode en de bijgevoegde foto's. Be carefull and lots of fun.... -
07 Juli 2008 - 17:06
Wil Venema:
Kunnen jullie je reis niet laten sponsoren door BNN of zo? Genoeg avontuur en kijkplezier voor de jonge kijkers!
Dank voor deze virtuele reis - heb het goed.
-
07 Juli 2008 - 17:14
Karin:
Hoi wereldreizigers, nog steeds niet genoeg van wat avontuur merk ik. Heel veel plezier verder. groet karin en jaap ps we zijn gisteren nogmaals naar Once geweest, draaide drie dagen in het filmhuis. We blijven de muziek geweldig vinden! -
07 Juli 2008 - 17:57
Jan En Gerrie:
Na zo´n overtocht is 6 dagen genieten op Flores jullie van harte gegund! Dat er daarna nog zo´n overtocht wacht..... nog maar even niet aan denken! Enne.... die varenen laten zich dit keer vast en zeker zien! Heel veel liefs en geniet zoveel als mogelijk! paM en maM -
08 Juli 2008 - 08:03
Peter Winterwerp:
Ola!
Leuk hè, kleine bootjes... :P Ik ga liever fietsen. Hoewel, misschien niet daar als ik het zo hoor. Nog twee weekjes...
Ben nog steeds onder de indruk van jullie verhalen. Ik ben jaloers. (ook al mag dat eigenlijk niet)
Ayo, Peter -
09 Juli 2008 - 13:36
Sylvia Heistek:
Tip: je kunt ook per boot vanaf Rinca/Komodo naar Sumbawa varen en dan over land verder. Sumbawa is ook rustig en mooi. Vervolgens met de ferry over naar Lombok.
De zee/oceaan boven Sumbawa staat er om bekend dat het er flink kan spoken en er verraderlijke stromingen voorkomen.
Ik zal voor jullie duimen dat je op de terugweg vanaf Flores wel de ruim 3 meter lange varanen ziet. Ze storen zich echter niet aan herrie, ze zijn eerder nieuwsgierig. Dus je hoeft echt niet muisstil te zijn tijdens de zoektocht.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
